تربیت در خانواده

در نظام تربیتی اسلام، پرورش انسان با همه ابعاد وجودی او پیوند دارد. این ابعاد شامل جنبه‌های عقلانی، اخلاقی، معنوی، اجتماعی و عاطفی می‌شود. تربیت مطلوب آن است که تمامی این جنبه‌ها را به شکلی هماهنگ رشد دهد. ازاین‌رو، خانواده نخستین و اساسی‌ترین نهاد تربیتی و اجتماعی به شمار می‌رود و نقش آن در شکل‌گیری شخصیت انسان بسیار تعیین‌کننده است. بدیهی است که اگر روابط خانوادگی از استحکام کافی برخوردار باشد، ارزش‌های دینی و آموزشی به‌طور مؤثرتری از سوی والدین به فرزندان منتقل خواهد شد.

خانواده واحدی کوچک از اجتماع است که آغاز آن با پیمان زن و مرد است و با ولادت فرزندان، به توسعه و استحکام می‌رسد. انسان، زندگی خانوادگی را بهترین نوع زندگی می‌داند زیرا با تشکیل خانواده، والدین از روش‌های صحیح و مطمئن برای تربیت فرزند، بهره می‌برند و با رعایت حقوق بیان شده در دین اسلام در تلاش هستند تا فرزندانی شایسته و با ایمان، تحویل جامعه دهند.

مفهوم شناسی

خانواده

خانواده شامل مجموعه افرادیست که با هدف مشترک و منافع مشترک در زیر یک سقف زندگی می‌کنند. از نظر اسلام، خانواده گروهی است که دارای شخصیت مدنی، حقوقی و معنوی است، که هسته اولیه آن با ازدواج مشروع زن و مردی تشکیل می‌شود.

تربیت دینی

تربیت دینی، یعنی مجموعه اعمال عمدی و هدفمند، برای آموزش گزاره‌های معتبر یک دین به دیگر افراد ، به طوری که افراد مورد آموزش در عمل به آن آموزه‌ها، متعهد و پایبند باشد.