بدون تصویر

آیه ۱۲ سوره طارق

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۲ سوره طارق
مشخصات قرآنی
نام سورهطارق
تعداد آیات سوره۱۷
شماره آیه۱۲
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۲ سوره طارق دوازدهمین آیه از هشتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به زمینی که پس از باران شکافته شده و آماده رشد گیاهان می‌گردد؛ اشاره و سوگند یاد شده است. نظیر مضمون آیه مذکور، در آیه ۱۱ سوره ق با تعبیر «و احیینا به بلدة میتاً کذلک الخروج» آمده و اشاره به احیای زمین مرده پس از بارش باران، دلیلی بر معاد و رستاخیز عنوان شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ آیهٔ ۱۲ از سورهٔ ۸۶ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و سوگند به زمین شکاف بردار»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و سوگند به زمین برشکافته به گیاه‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه به زمینی که پس از باران شکافته شده و آماده رشد گیاهان می‌گردد؛ اشاره و سوگند یاد شده است. نظیر مضمون آیه مذکور، در آیه ۱۱ سوره ق با تعبیر «و احیینا به بلدة میتا کذلک الخروج» آمده و اشاره به احیای زمین مرده پس از بارش باران، دلیلی بر معاد و رستاخیز عنوان شده است. در لغت «صدع» به معنای شکاف در جسم سخت و محکم گفته می‌شود که با توجه به عبارت «رجع» در آیه قبل، منظور از آن شکافته شدن زمین بعد از بارش باران می‌باشد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طارق، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.