بدون تصویر

آیه ۱۰۲ سوره آل‌عمران

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۶ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۰۲ سوره آل‌عمران
مشخصات قرآنی
نام سورهآل‌عمران
تعداد آیات سوره۲۰۰
شماره آیه۱۰۲
شماره جزء۴
شماره حزب۱۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۰۲ سوره آل‌عمران صد و دومین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه دعوت به تقوا در حقیقت مقدمه‌ای برای آیه بعدی است که در آن مسلمانان به اتحاد دعوت می‌شوند. در انتهای آیه نیز به آنان هشدار داده شده است که بدانند تنها اسلام آوردن کافی نیست؛ بلکه باید تا هنگام مرگ به اسلام معتقد و پایبند بمانند و با حال مسلمانی از دنیا بروند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ آیهٔ ۱۰۲ از سورهٔ ۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«ای کسانی‌که ایمان آیمان آورده‌اید! از خدا آن‌گونه که حق پروا کردن از اوست، بترسید، و نمیرید مگر آنکه مسلمان باشید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«ای مؤمنان از خداوند چنانکه سزاوار پروای اوست، پروا کنید و جز در مسلمانی نمیرید»

محتوا

به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه دعوت به تقوا در حقیقت مقدمه‌ای برای آیه بعدی است که در آن مسلمانان به اتحاد دعوت می‌شوند. به گزارش وی، در میان مفسران درباره معنای «حق تقوا» اختلاف نظر زیادی وجود دارد. او در ادامه با نقل روایتی از پیامبر اسلام آن را اطاعت همیشگی از خداوند، عدم نافرمانی او و شکر نعمت‌ها عنوان کرده است. قرآن در انتهای آیه نیز به مسلمانان هشدار می‌دهد که بدانند تنها اسلام آوردن کافی نیست؛ بلکه باید تا هنگام مرگ به اسلام معتقد و پایبند بمانند و با حال مسلمانی از دنیا بروند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.