بدون تصویر

آیه ۱۳ سوره فجر

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۳ سوره فجر
مشخصات قرآنی
نام سورهفجر
تعداد آیات سوره۳۰
شماره آیه۱۳
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۳ سوره فجر سیزدهمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به مجازات و عذابی که از جانب خداوند گریبان‌گیر اقوام گذشته شد؛ اشاره می‌شود. به گزارش مکارم مفسر شیعی، «سوط» به معنای تازیانه است و در اینجا کنایه از عذاب الهی آن سه قوم ستم‌گر می‌باشد که در آیه به‌طور اجمال بیان شده است. در حالیکه در آیات دیگر قرآن به نوع و چگونگی عذاب و کیفری که باعث نابودی آنان شد؛ به تفصیل پرداخته شده است. براساس متن آیات قرآن، «قوم عاد» با تندباد، «قوم ثمود» به‌وسیله صیحه آسمانی و «قوم فرعون» نیز با غرق شدن در دریا نابود شدند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ آیهٔ ۱۳ از سورهٔ ۸۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«سرانجام پروردگارت آنان‌را به عذاب گرفتار ساخت»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و سرانجام پروردگارت تازیانه عذاب را بر سر آنان کشید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه در آیه مورد بحث، به مجازات و عذابی که از جانب خداوند گریبان‌گیر اقوام گذشته شد؛ اشاره می‌شود. به گزارش او، «سوط» به معنای تازیانه است و در اینجا کنایه از عذاب الهی آن سه قوم ستم‌گر می‌باشد که در آیه به‌طور اجمال بیان شده است. در حالیکه در آیات دیگر قرآن به نوع و چگونگی عذاب و کیفری که باعث نابودی آنان شد؛ به تفصیل پرداخته شده است. براساس متن آیات قرآن، «قوم عاد» با تندباد، «قوم ثمود» به‌وسیله صیحه آسمانی و «قوم فرعون» نیز با غرق شدن در دریا نابود شدند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.