بدون تصویر

آیه ۴ سوره طور: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد مقاله آیات)
 
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


لید (چکیده)
'''آیه ۴ سوره طور''' چهارمین [[آیه]] از پنجاه و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن به‌شمار می‌آید. «[[بیت المعمور]]» چهارمین سوگندی است که در آیات ابتدایی سوره به آن اشاره شده است. برخی آن را همان [[کعبه]] دانسته‌اند که همواره در زمین به وسیله [[زائران]] و [[حج|حاجیان]] آباد و معمور است.


== متن ==
== متن ==
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱|ج=۱}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱|ج=۱}}</ref>
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱۹۸|ج=۲۸}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱|ج=۱۹}}</ref>


<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>


== ترجمه ==
== ترجمه ==
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۱}}</ref>
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۵۲۳}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>


[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۱}}</ref>
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۵۲۳}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: دربارهٔ چهارمین سوگند این سوره یعنی «بیت المعمور» نظرات گوناگونی گفته شده؛ از جمله اینکه برخی آن را اشاره به خانه‌ای می‌دانند که محاذی خانه کعبه در آسمان‌ها قرار دارد و به وسیله [[فرشتگان]] آباد است. بعضی نیز آن را همان خانه کعبه در زمین و در سرزمین [[مکه]] قرار دارد؛ دانسته‌اند که به دست زائران و حاجیان معمور و آباد است. بعضی نیز آن را اشاره به خانه قلب مؤمن گفته‌اند که با [[ایمان]]، [[ذکر]] و یاد [[خداوند]] آباد شده است. از نظر مکارم، بنابر ظاهر آیه یکی از دو معنای اول صحیح‌تر است و نظر مرجح او این است که با توجه به تعبیراتی که [[قرآن]] دربارهٔ کعبه با عناوینی مانند «بیت» دارد؛ اشاره به کعبه مناسب‌تر و درست‌تر خواهد بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۲|ج=۲۲}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
محل قرار گرفتن بسته محتوایی
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره طور]]، پنجاه و دومین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره سجده]] و پیش از [[سوره ملک]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند. در سوره طور، دو آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۹۸۶|ف=سوره طور}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع مکان‌ها]]
[[رده:آیه‌های با موضوع قسم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۰۷

آیه ۴ سوره طور
مشخصات قرآنی
نام سورهطور
تعداد آیات سوره۴۹
شماره آیه۴
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴ سوره طور چهارمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. «بیت المعمور» چهارمین سوگندی است که در آیات ابتدایی سوره به آن اشاره شده است. برخی آن را همان کعبه دانسته‌اند که همواره در زمین به وسیله زائران و حاجیان آباد و معمور است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ آیهٔ ۴ از سورهٔ ۵۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و قسم به خانة آبادان»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و به بیت‌المعمور»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: دربارهٔ چهارمین سوگند این سوره یعنی «بیت المعمور» نظرات گوناگونی گفته شده؛ از جمله اینکه برخی آن را اشاره به خانه‌ای می‌دانند که محاذی خانه کعبه در آسمان‌ها قرار دارد و به وسیله فرشتگان آباد است. بعضی نیز آن را همان خانه کعبه در زمین و در سرزمین مکه قرار دارد؛ دانسته‌اند که به دست زائران و حاجیان معمور و آباد است. بعضی نیز آن را اشاره به خانه قلب مؤمن گفته‌اند که با ایمان، ذکر و یاد خداوند آباد شده است. از نظر مکارم، بنابر ظاهر آیه یکی از دو معنای اول صحیح‌تر است و نظر مرجح او این است که با توجه به تعبیراتی که قرآن دربارهٔ کعبه با عناوینی مانند «بیت» دارد؛ اشاره به کعبه مناسب‌تر و درست‌تر خواهد بود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.