بدون تصویر

آیه ۱۲ سوره طور

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۲ سوره طور
مشخصات قرآنی
نام سورهطور
تعداد آیات سوره۴۹
شماره آیه۱۲
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۲ سوره طور دوازدهمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به توصیف وضعیت «مکذبان» پرداخته شده است که آنان در دنیا با سخنان باطل مشغولند و سرگرم بازی‌اند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ آیهٔ ۱۲ از سورهٔ ۵۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«کسانی‌که در بیهوده‌گویی سرگرمند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«کسانی که به ژاژخایی سرگرمند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در معرفی مکذبان چنین می‌گوید: «مکذبان همان کسانی هستند که در سخنان باطل به بازی مشغولند.» به گزارش مکارم، آنها آیات قرآن را دروغ و معجزات پیامبر اسلام را سحر می‌خوانند؛ همه حقایق عالم را به تمسخر و استهزاء می‌گیرند و با همین سخنان باطل خود با پیامبر به مبارزه می‌پردازند. «خوض» در لغت به معنی ورود در سخنان باطل است که در اصل به وارد شدن در آب و عبور از آن گفته شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.