آیه ۱۴ سوره نور
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۴ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره نور چهاردهمین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. پس از سرزنشهایی که در آیات قبل بیان شد، در این آیه چنین گفته میشود: «اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود؛ به خاطر کاری که در آن وارد شدید، عذاب بزرگی بر شما نازل میشد.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اگر فضل خدا و رحمت او در دنيا و آخرت بر شما نبود، بیگمان به سبب فرو رفتن در كار تهمت (به عائشهل) عذابي بزرگ به شما میرسيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر در دنیا و آخرت بخشایش و رحمت الهی بر شما نبود در آنچه گفت و گو میکردید به شما عذابی سهمگین میرسید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن پس از بیان سرزنشهای قبلی در این آیه چنین آورده است: «اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود؛ به خاطر کاری که در آن وارد شدید، عذاب بزرگی بر شما نازل میشد.» به گفته مکارم، «افضتم» (از ماده افاضه) به معنای خروج آب با کثرت است و گاهی به معنی فرورفتن در آب و از این تعبیر چنین بهدست میآید که شایعه اتهام چنان دامنه پیدا کرد که مؤمنان را نیز درگیر کرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۳۴۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۱۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۵۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۵۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۳۹۸–۳۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
