آیه ۵۷ سوره نور
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۴ | ||||
| شماره آیه | ۵۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۷ سوره نور پنجاه و هفتمین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به این مطلب است که کافران نمیتوانند از مجازات الهی فرار کنند و در آخرت جایگاهی بس سخت خواهند داشت.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۚ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ وَلَبِئْسَ الْمَصِيرُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گمان مبر كساني كه كافر شدهاند (ما را) درمانده میكنند، جايگاهشان دوزخ است و بد سرانجامي است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«کافران را هرگز در این سرزمین به ستوهآورنده[ی مؤمنان] مپندار، و سرا و سرانجام آنان آتش دوزخ است، و بد سیر و سرانجامی است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به مسلمانان میگوید: «گمان نبرید که افراد کافر میتوانند از مجازات الهی بگریزند. آنها نه تنها در این دنیا از عذاب خدا مصون نیستند، بلکه در آخرت جایگاهشان در آتش است و بد جایگاهی خواهند داشت.» کلمه «معجزین» (جمع معجز) به معنای ناتوان ساختن است و در این آیه به این مفهوم است که کافران نمیتوانند از قلمرو قدرت خداوند بیرون بروند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۱۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۱۹۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۵۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۵۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۵۳۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
