آیه ۱۹ سوره نور
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۴ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره نور نوزدهمین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه دستور کلی دربارهٔ «اشاعه فحشاء» در جامعه بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به راستي كساني كه دوست دارند زشتیها و بیعفتیها درميان مؤمنان پخش گردد، ايشان در دنيا و آخرت عذاب دردناكي دارند، و خداوند میداند و شما نمیدانيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«کسانی که خوش دارند که بدنامی در حق مؤمنان شایع گردد، در دنیا و آخرت عذابی دردناک دارند و خداوند [حقایق را] میداند و شما نمیدانید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه موردبحث، یک قانون کلی دربارهٔ مسئله «اشاعه فحشاء» بیان کرده است: «کسانیکه دوست دارند زشتیها و گناهان را در میان مردم با ایمان شایع شود؛ عذاب دردناکی در دنیا و آخرت دارند و خداوند میداند و شما نمیدانید.» به گفته مکارم، «اشاعه فحشاء» تنها منحصر به این نیست که انسان تهمت و دروغی را نسبت به مرد و زن با ایمانی نشر بدهد، بلکه این تعبیر مفهوم وسیعتری دارد که هرگونه نشر فساد و اشاعه زشتیها و کمک به توسعه آن را دربرمیگیرد. در قرآن کلمه «فاحشه» یا «فحشاء» در مورد انحرافات جنسی بهکار رفته اما مفهوم لغوی آن طبق گفته راغب در مفردات به معنای هرگونه رفتار و گفتاری است که زشتی آن بزرگ باشد و در قرآن نیز به همین معنی استفاده شده است، مانند آیه ۳۷ سوره شوری. دربارهٔ عذاب دنیایی که در آیه مطرح است از نظر مکارم، شامل همان حدود و تعزیرات شرعیه و عکسالعملهای اجتماعی و آثار فردی آن است که در همین دنیا فرد را گرفتار میکند و منظور از عذاب آخرت نیز دوری از رحمت خدا، خشم و غضب او و آتش جهنم است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۳۴۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۱۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۵۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۵۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۴۰۳–۴۰۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
