آیه ۴ سوره نور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره نور''' چهارمین [[آیه]] از بیست و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به مجازات افرادی که به زنان پاکدامن [[تهمت]] میزنند؛ اشاره شده که مجازات آنها براساس متن آیه هشتاد تازیانه است. | '''آیه ۴ سوره نور''' چهارمین [[آیه]] از بیست و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به مجازات افرادی که به زنان پاکدامن [[تهمت]] میزنند؛ اشاره شده که مجازات آنها براساس متن آیه هشتاد تازیانه است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیات قبل، [[قرآن]] برای اینکه جلوی افراد | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیات قبل، [[قرآن]] برای اینکه جلوی افراد بی[[تقوا]] گرفته شود و انسانهای پاک مورد اتهام قرار نگیرند؛ برای تهمت زنندگان مجازاتی را معین کرده است. بر طبق متن آیه، ابتدا به کسانی که به زنان پاکدامن اتهام [[زنا|عمل منافی عفت]] بزنند، میگوید: برای اثبات مدعایشان چهار نفر [[شاهد]] (عادل) بیاورند و در صورتی که نتوانند شاهد بیاورند؛ باید به هر یک هشتاد تازیانه زده شود. در ادامه آیه مجازات سنگینتری برایشان عنوان شده است: هرگز [[شهادت]]<nowiki/>شان مورد قبول نمیشود و آنها در دسته [[فاسقان]] قرار میگیرند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۹–۳۷۰|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۴ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره نور چهارمین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه به مجازات افرادی که به زنان پاکدامن تهمت میزنند؛ اشاره شده که مجازات آنها براساس متن آیه هشتاد تازیانه است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و كساني كه به زنان پاكدامن نسبت زنا میدهند و آنگاه چهار گواه نمیآورند، هشتاد تازيانه به آنان بزنيد، و هرگز گواهي دادن آنان را نپذيريد، و چنين كساني فاسقاند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی که به زنان پاکدامن تهمت [زنا] میزنند، سپس چهار شاهد نمیآورند، ایشان را هشتاد تازیانه بزنید، و دیگر هرگز شهادت آنان را قبول نکنید، و اینانند که فاسقند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیات قبل، قرآن برای اینکه جلوی افراد بیتقوا گرفته شود و انسانهای پاک مورد اتهام قرار نگیرند؛ برای تهمت زنندگان مجازاتی را معین کرده است. بر طبق متن آیه، ابتدا به کسانی که به زنان پاکدامن اتهام عمل منافی عفت بزنند، میگوید: برای اثبات مدعایشان چهار نفر شاهد (عادل) بیاورند و در صورتی که نتوانند شاهد بیاورند؛ باید به هر یک هشتاد تازیانه زده شود. در ادامه آیه مجازات سنگینتری برایشان عنوان شده است: هرگز شهادتشان مورد قبول نمیشود و آنها در دسته فاسقان قرار میگیرند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۳۲۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۱۰۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۵۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۵۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۳۶۹–۳۷۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
