آیه ۶ سوره ق: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←محتوا) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶ سوره ق''' ششمین [[آیه]] از پنجاهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۶ سوره ق''' ششمین [[آیه]] از پنجاهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه برای اثبات قدرت [[خداوند]] و اقامه دلیل بر وجود مسئله «[[معاد]]» به آفرینش آسمانها و دعوت به تفکر در آنها اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، توجه منکران «معاد» را به آفرینش آسمانها جلب میکند و از آنان میخواهد در آن بیندیشند. براساس متن آیه آمده است: «آیا به آسمان در بالای سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کردهایم بى آنکه ستون و پایهای داشته باشد؟! و چگونه آن را به وسیله ستارگان زینت بخشیدهایم در حالی که هیچ شکاف و ناموزونى در آن وجود ندارد؟!» بنابه گفته مکارم، منظور از نگاه کردن در اینجا نگاهی همراه با اندیشه و تفکر است که انسان را به قدرت عظیم خالق این آسمان پهناور و شگفتیهایش آشنا سازد. همچنین جمله «وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ» یا به معنی عدم وجود نقص و عیب و ناموزونی است یا به معنی عدم وجود شکاف در خصوص آسمانی است كه اطراف زمین را احاطه کرده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۳-۲۳۴|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۵۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۵ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره ق ششمین آیه از پنجاهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه برای اثبات قدرت خداوند و اقامه دلیل بر وجود مسئله «معاد» به آفرینش آسمانها و دعوت به تفکر در آنها اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَفَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا بر فرازشان به آسمان ننگریستهاند که ما چگونه آنرا ساخته و آراستهایم و در آن هیچ شکافی نیست؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا به آسمان فرازشان ننگریستهاند، که چگونه آن را برافراشتهایم و آن را آراستهایم، و هیچ خللی ندارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، توجه منکران «معاد» را به آفرینش آسمانها جلب میکند و از آنان میخواهد در آن بیندیشند. براساس متن آیه آمده است: «آیا به آسمان در بالای سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کردهایم بى آنکه ستون و پایهای داشته باشد؟! و چگونه آن را به وسیله ستارگان زینت بخشیدهایم در حالی که هیچ شکاف و ناموزونى در آن وجود ندارد؟!» بنابه گفته مکارم، منظور از نگاه کردن در اینجا نگاهی همراه با اندیشه و تفکر است که انسان را به قدرت عظیم خالق این آسمان پهناور و شگفتیهایش آشنا سازد. همچنین جمله «وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ» یا به معنی عدم وجود نقص و عیب و ناموزونی است یا به معنی عدم وجود شکاف در خصوص آسمانی است كه اطراف زمین را احاطه کرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ق، پنجاهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مرسلات و پیش از سوره بلد نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۸) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره ق، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۲۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۰۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۱۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۱۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۲۳۳-۲۳۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ق»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
