بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

عدل (کلام): تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات اصطلاح اسلامی|نام=عدل|معنای اصطلاحی=مفرد وبه معنای همیشه برابری وپایداری برحق وعدالت است|پر اهمیت نزد=مذاهب اسلامی|کاربرد=پژوهشگران علوم اسلامی}}


'''عدل''' یکی از اصول مذهب در نزد [[شیعه|شیعیان]] و [[سنی|سنی‌های]] [[معتزله|معتزلی]] به شمار می‌رود. این عدل به این معناست که [[خدا]] در [[تکوین]] و [[تشریع]]، [[عادل (اسماء الحسنی)|عادل]] است. از آنجا که این اصل اعتقادی، در راستای باور به [[توحید]] است،‌ در ضمن همان اصل تعریف شده است و همچون دیگر [[صفات ثبوتیه]]، چون [[علم الهی|علم]] و [[قدرت الهی|قدرت]] می‌باشد ولی از انجا که در قرن سوم هجری، میان فرقه [[اشاعره]] و [[معتزله]] و [[شیعه دوازده‌امامی|امامیه]] در موضوع این صفت از [[صفات الهی]]، اختلاف پدید آمد، دو فرقه معتزله و امامیه آن را جزو عقاید اصلی خود جای داده و به عنوان یکی از اصول مذهب خویش، تبلیغ کردند. در این میان،‌ اشاعره که نتوانسته بودند میان عدل خدا و [[قضا و قدر|قَدَر]]، وفق دهند و برای آن استدلالی عقلی بسازند، عدل را از خدا سلب کردند.


عدل الهی (العدل)
{{شیعه|توضیح=تبییم عدل الهی در تشیع|حوزه کاربرد=توحید ، معاد ، اصول دین ، اصول مذهب|توسعه دهنده=پژوهشگران اسلامی ، مبانی دینی ومذهبی|زبان=فارسی ، عربی}}


تعریف و جایگاه
== عدل الهی (العدل) ==


عدل، به معنای قرار دادن هر چیزی در جایگاه شایسته‌اش، دومین اصل از اصول پنجگانهٔ اعتقادی مذهب [[شیعهٔ]] دوازده امامی است.[۱]
=== تعریف و جایگاه ===
<references />
عدل، به معنای قرار دادن هر چیزی در جایگاه شایسته‌اش، دومین اصل از اصول پنجگانهٔ اعتقادی مذهب [[شیعهٔ]] دوازده امامی است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عدل الهی|عنوان کتاب=الالهیات علی هدی الکتاب والسنت والعقل /آشنایی با علوم اسلامی|نام=جعفر/مرتضی|نام خانوادگی=سبحانی /مطهری|جلد=1|صفحه=/38119}}</ref>
اعتقاد به [[عدل الهی]] بدین معناست که [[خداوند]] در تمام افعال خود—از آفرینش تا تشریع قوانین و [[پاداش]] و کیفر—هیچگاه مرتکب [[ظلم]] (گذشتن از حق دیگری) یا فعل قبیح نمی‌شود و هر کاری از جانب او حکیمانه و مطابق با مصلحت است.[۲] این اصل، تصویری از خدایی حکیم و هدفمند را ارائه می‌دهد که جهان را بیهوده نیافریده[۳] و قوانینش همگی بر پایهٔ [[حکمت]] و رحمت استوار است. از این منظر، عدل جلوه‌ای از حکمت و [[علم]] بی‌پایان پروردگار به شمار می‌رود.[۴]


پیامدها و آثار اعتقادی و اجتماعی
اعتقاد به [[عدل الهی]] بدین معناست که [[خداوند]] در تمام افعال خود—از آفرینش تا تشریع قوانین و [[پاداش]] و کیفر—هیچگاه مرتکب [[ظلم]] (گذشتن از حق دیگری) یا فعل قبیح نمی‌شود و هر کاری از جانب او حکیمانه و مطابق با مصلحت است. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عدل الهی|عنوان کتاب=آموزش عقاید|نام=جعفر|نام خانوادگی=سبحانی|ناشر=اسلامیه|جلد=1|صفحه=185}}</ref>این اصل، <ref>ر.ک سوره ی انبیا آیه 47 «وَنَضَعُ الْمَوَازِینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیَامَهِ...» (و ترازوهای عدل را در روز قیامت برپا می‌داریم).</ref>تصویری از خدایی حکیم و هدفمند را ارائه می‌دهد که جهان را بیهوده نیافریده<ref>ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ مؤمنون، آیهٔ ۱۱۵: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ» (آیا گمان کردید که شما را بیهوده آفریدیم و که شما به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟).</ref> و قوانینش همگی بر پایهٔ [[حکمت]] و رحمت استوار است. از این منظر، عدل جلوه‌ای از حکمت و [[علم]] بی‌پایان پروردگار به شمار می‌رود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عدل الهی|عنوان کتاب=العدل الاهی|نام=جعفر|نام خانوادگی=سبحانی|صفحه=45}}</ref>


باور به عدل الهی، پیامدهای عمیقی در زندگی فردی و [[اجتماعی]] [[مسلمانان]] دارد. از نگاه اعتقادی، این اصل مسئله حریت و اختیار انسان را تقویت می‌کند؛ به باور متکلمان اسلامی، اگر انسان مجبور باشد (جبر)، بازخواست و پاداش و عقاب او توسط خداوند—که عادل است—معنایی نخواهد داشت.[۵] بنابراین، عدل الهی مکمل بحث "قدر" و "قضا" بوده و تفکر جبری را نفی می‌کند.[۶] در عرصهٔ اجتماعی نیز، این باور، مسلمانان را به برپایی [[عدالت]] در جامعه و دوری از هرگونه ستمگری و تبعیض ناروا فرامی‌خواند، چرا که آنان خود را پیرو عادلی مطلق می‌دانند که عدل را دوست دارد.[۷] این اصل، پلی بین [[علم کلام|کلام]] و اخلاق اسلامی ایجاد کرده و انگیزه‌ای قدرتمند برای عمل به تکالیف و دوری از گناهان فراهم می‌سازد.
=== پیامدها و آثار اعتقادی و اجتماعی ===
باور به عدل الهی، پیامدهای عمیقی در زندگی فردی و [[اجتماعی]] [[مسلمانان]] دارد. از نگاه اعتقادی، این اصل مسئله حریت و اختیار انسان را تقویت می‌کند؛ به باور متکلمان اسلامی، اگر انسان مجبور باشد (جبر)، بازخواست و پاداش و عقاب او توسط خداوند—که عادل است—معنایی نخواهد داشت.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عدل الهی|عنوان کتاب=عدل الهی|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|صفحه=78}}</ref>بنابراین، عدل الهی <ref>ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ کهف، آیهٔ ۲۹: «فَمَنْ شَاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْیَکْفُرْ...» (پس هر کس خواهد ایمان بیاورد و هر کس خواهد کفر بورزد).</ref>مکمل بحث [[قضا و قدر|"قدر" و "قضا"]] بوده و تفکر جبری را نفی می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عدل الهی|عنوان کتاب=پیشنیازهای مدیریت اسلامی|نام=محمدتقی|نام خانوادگی=مصباح یزدی|ناشر=الکترونیکی|صفحه=92}}</ref>در عرصهٔ اجتماعی نیز، این باور، مسلمانان را به برپایی [[عدالت]] در جامعه و دوری از هرگونه ستمگری و تبعیض ناروا فرامی‌خواند، چرا که آنان خود را پیرو عادلی مطلق می‌دانند که عدل را دوست دارد.<ref>ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ نحل، آیهٔ ۹۰: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ...» (بی‌گمان خدا به عدل و احسان فرمان می‌دهد</ref> این اصل،<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عدل الهی|عنوان کتاب=الکافی|نام=محمدبن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|جلد=2}}</ref> پلی بین [[علم کلام|کلام]] و اخلاق اسلامی ایجاد کرده و انگیزه‌ای قدرتمند برای عمل به تکالیف و دوری از گناهان فراهم می‌سازد.


= پانویس‌ها: =
== پانویس ==
[۱] سبحانی، جعفر. الالهیات على هدى الکتاب و السنة و العقل. جلد ۱، ص ۱۱۹.
=== ارجاعات ===
· مطهری، مرتضی. آشنایی با علوم اسلامی (کلام، عرفان، حکمت عملی). ص ۳۸.
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}}


[۲] مصباح یزدی، محمدتقی. آموزش عقاید. جلد ۱، ص ۱۸۵.
=== منابع ===
· ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۴۷: «وَنَضَعُ الْمَوَازِینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیَامَهِ...» (و ترازوهای عدل را در روز قیامت برپا می‌داریم).
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اصول دین|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}


[۳] ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ مؤمنون، آیهٔ ۱۱۵: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ» (آیا گمان کردید که شما را بیهوده آفریدیم و که شما به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟).
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[۴] سبحانی، جعفر. العدل الالهی. ص ۴۵.
*
* سبحانی، جعفر، الالهیات على هدى الکتاب و السنة و العقل. انتشارات اسلامیه ،1399،  جلد 1.


[۵]مطهری، مرتضی. عدل الهی. ص ۷۸.
* سبحانی، جعفر،  العدل الالهی ، انتشارات اسلامیه، 1386.
· ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ کهف، آیهٔ ۲۹: «فَمَنْ شَاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْیَکْفُرْ...» (پس هر کس خواهد ایمان بیاورد و هر کس خواهد کفر بورزد).
* مطهری، مرتضی. آشنایی با علوم اسلامی (کلام، عرفان، حکمت عملی)، انتشارات صدرا ، 1382.
* مطهری ، مرتضی ، عدل الهی، انتشارات صدرا ، 1386.


[۶]مصباح یزدی، محمدتقی. پیشنیازهای مدیریت اسلامی. ص ۹۲.
* مصباح یزدی، محمدتقی. آموزش عقاید. انتشارات چاپ ونشر بین الملل ، نوبت 13، 1383،جلد 1 .


[۷] ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ نحل، آیهٔ ۹۰: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ...» (بی‌گمان خدا به عدل و احسان فرمان می‌دهد).
* مصباح یزدی، محمدتقی. پیشنیازهای مدیریت اسلامی، انتشارات موسسه آموزشی - پژوهشی امام خمینی ( ره ) نوبت دوم ، 1397 .
· کلینی، محمد بن یعقوب. الکافی. جلد ۲، کتاب الایمان و الکفر، باب العدل، حدیث
 
* نرم افزار جامع الاتفاسیر ، کلینی، محمد بن یعقوب. الکافی. جلد 2 .
 
{{مباحث اسلام}}
{{شیعه-افقی}}
 
[[رده:اصول دین اسلام]]
[[رده:الهیات اسلامی]]
[[رده:الهیات تشیع]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۲۴

عدل
کاربرد
معنای اصطلاحیمفرد وبه معنای همیشه برابری وپایداری برحق وعدالت است
پراهمیت نزدمذاهب اسلامی
کاربردپژوهشگران علوم اسلامی

عدل یکی از اصول مذهب در نزد شیعیان و سنی‌های معتزلی به شمار می‌رود. این عدل به این معناست که خدا در تکوین و تشریع، عادل است. از آنجا که این اصل اعتقادی، در راستای باور به توحید است،‌ در ضمن همان اصل تعریف شده است و همچون دیگر صفات ثبوتیه، چون علم و قدرت می‌باشد ولی از انجا که در قرن سوم هجری، میان فرقه اشاعره و معتزله و امامیه در موضوع این صفت از صفات الهی، اختلاف پدید آمد، دو فرقه معتزله و امامیه آن را جزو عقاید اصلی خود جای داده و به عنوان یکی از اصول مذهب خویش، تبلیغ کردند. در این میان،‌ اشاعره که نتوانسته بودند میان عدل خدا و قَدَر، وفق دهند و برای آن استدلالی عقلی بسازند، عدل را از خدا سلب کردند.

شیعه
درگاه تشیع
عقاید
فروعنمازروزهخمسزکاتحججهادامر به معروفنهی از منکرتولیتبری
عقاید برجستهمهدویت: غیبت (غیبت صغرا، غیبت کبراانتظار، ظهور و رجعتبداشفاعت و توسلتقیهعصمتمرجعیت، حوزه علمیه و تقلیدولایت فقیهمتعهشهادت ثالثهجانشینی محمدنظام حقوقی
شخصیت‌ها
چهارده معصوممحمدعلیفاطمهحسنحسینسجادباقرصادقکاظمرضاجواد (تقی) • هادی (نقی) • حسن (عسکری) • مهدی
صحابه محترم نزد شیعهمردان: سلمان فارسیمقداد بن اسودمیثم تمارابوذر غفاریعمار یاسربلال حبشیجعفر بن ابی‌طالبمالک اشترمحمد بن ابوبکرعقیلعثمان بن حنیفکمیل بن زیاداویس قرنیابوایوب انصاریجابر بن عبدالله انصاریابن‌عباسابن مسعودابوطالبحمزهیاسرهانی بن عروهعثمان بن مظعونعبدالله بن جعفرخباب بن ارتاسامة بن زیدخزیمة بن ثابتمصعب بن عمیرمالک بن نویرهزید بن حارثه
زنان: فاطمه بنت اسدحلیمهزینبام کلثوم بنت علیاسماء بنت عمیسام ایمنصفیه بنت عبدالمطلبسمیه
رجال و علماکشته‌شدگان کربلافهرست رجال حدیث شیعهاصحاب اجماعروحانیان شیعهعالمان شیعهمراجع تقلید
مکان‌های متبرک
مکه و مسجدالحراممدینه، مسجد النبی و بقیعبیت‌المقدس و مسجدالاقصینجف، حرم علی بن ابی‌طالب و مسجد کوفهکربلا و حرم حسین بن علیکاظمین و حرم کاظمینسامرا و حرم عسکریینمشهد و حرم علی بن موسی الرضا
دمشق و زینبیهقم و حرم فاطمه معصومهشیراز و شاه‌چراغکاشمر و حمزه بن حمزه بن موسی بن جعفر امامزاده سید مرتضی و آرامگاه سید حسن مدرسآستانه اشرفیه و سید جلال‌الدین اشرفری و حرم شاه عبدالعظیمامامزاده جعفر
مسجدامامزادهحسینیه
روزهای مقدس
عید فطرعید قربان (عید اضحی)عید غدیر خممحرّم (سوگواری محرمتاسوعا، عاشورا و اربعین) • عید مبعثمیلاد پیامبر • تولد ائمه • ایام فاطمیه
رویدادها
رویداد مباهلهرویداد غدیر خمسقیفه بنی‌ساعدهفدکرویداد خانه فاطمه زهراقتل عثمانجنگ جملنبرد صفیننبرد نهروانواقعه کربلامؤتمر علماء بغدادحدیث ثقلیناصحاب کساآیه تطهیر
کتاب‌ها
قرآننهج‌البلاغهصحیفه سجادیه
کتب اربعه: الاستبصاراصول کافیتهذیب الاحکاممن لایحضره الفقیه
مصحف فاطمهمصحف علیرساله حقوقاسرار آل محمد
وسائل‌الشیعهبحارالانوارالغدیرمفاتیح‌الجنان
تفسیر مجمع‌البیانتفسیر المیزانکتب شیعه
شاخه‌ها
دوازده‌امامی (اثنی‌عشری)اسماعیلیهزیدیهغلاهواقفیه
منابع اجتهاد
کتاب (قرآن)سنت (روایات پیامبر و ائمه)عقلاجماع


عدل الهی (العدل)

تعریف و جایگاه

عدل، به معنای قرار دادن هر چیزی در جایگاه شایسته‌اش، دومین اصل از اصول پنجگانهٔ اعتقادی مذهب شیعهٔ دوازده امامی است.[۱]

اعتقاد به عدل الهی بدین معناست که خداوند در تمام افعال خود—از آفرینش تا تشریع قوانین و پاداش و کیفر—هیچگاه مرتکب ظلم (گذشتن از حق دیگری) یا فعل قبیح نمی‌شود و هر کاری از جانب او حکیمانه و مطابق با مصلحت است. [۲]این اصل، [۳]تصویری از خدایی حکیم و هدفمند را ارائه می‌دهد که جهان را بیهوده نیافریده[۴] و قوانینش همگی بر پایهٔ حکمت و رحمت استوار است. از این منظر، عدل جلوه‌ای از حکمت و علم بی‌پایان پروردگار به شمار می‌رود.[۵]

پیامدها و آثار اعتقادی و اجتماعی

باور به عدل الهی، پیامدهای عمیقی در زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان دارد. از نگاه اعتقادی، این اصل مسئله حریت و اختیار انسان را تقویت می‌کند؛ به باور متکلمان اسلامی، اگر انسان مجبور باشد (جبر)، بازخواست و پاداش و عقاب او توسط خداوند—که عادل است—معنایی نخواهد داشت.[۶]بنابراین، عدل الهی [۷]مکمل بحث "قدر" و "قضا" بوده و تفکر جبری را نفی می‌کند.[۸]در عرصهٔ اجتماعی نیز، این باور، مسلمانان را به برپایی عدالت در جامعه و دوری از هرگونه ستمگری و تبعیض ناروا فرامی‌خواند، چرا که آنان خود را پیرو عادلی مطلق می‌دانند که عدل را دوست دارد.[۹] این اصل،[۱۰] پلی بین کلام و اخلاق اسلامی ایجاد کرده و انگیزه‌ای قدرتمند برای عمل به تکالیف و دوری از گناهان فراهم می‌سازد.

پانویس

ارجاعات

  1. سبحانی /مطهری، جعفر/مرتضی. عدل الهی. ج. ۱. ص. /۳۸۱۱۹.
  2. سبحانی، جعفر. عدل الهی. ج. ۱. اسلامیه. ص. ۱۸۵.
  3. ر.ک سوره ی انبیا آیه 47 «وَنَضَعُ الْمَوَازِینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیَامَهِ...» (و ترازوهای عدل را در روز قیامت برپا می‌داریم).
  4. ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ مؤمنون، آیهٔ ۱۱۵: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ» (آیا گمان کردید که شما را بیهوده آفریدیم و که شما به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟).
  5. سبحانی، جعفر. عدل الهی. ص. ۴۵.
  6. مطهری، مرتضی. عدل الهی. صدرا. ص. ۷۸.
  7. ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ کهف، آیهٔ ۲۹: «فَمَنْ شَاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْیَکْفُرْ...» (پس هر کس خواهد ایمان بیاورد و هر کس خواهد کفر بورزد).
  8. مصباح یزدی، محمدتقی. عدل الهی. الکترونیکی. ص. ۹۲.
  9. ر.ک. به قرآن کریم، سورهٔ نحل، آیهٔ ۹۰: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ...» (بی‌گمان خدا به عدل و احسان فرمان می‌دهد
  10. کلینی، محمدبن یعقوب. عدل الهی. ج. ۲.

منابع


  • سبحانی، جعفر، الالهیات على هدى الکتاب و السنة و العقل. انتشارات اسلامیه ،1399، جلد 1.
  • سبحانی، جعفر، العدل الالهی ، انتشارات اسلامیه، 1386.
  • مطهری، مرتضی. آشنایی با علوم اسلامی (کلام، عرفان، حکمت عملی)، انتشارات صدرا ، 1382.
  • مطهری ، مرتضی ، عدل الهی، انتشارات صدرا ، 1386.
  • مصباح یزدی، محمدتقی. آموزش عقاید. انتشارات چاپ ونشر بین الملل ، نوبت 13، 1383،جلد 1 .
  • مصباح یزدی، محمدتقی. پیشنیازهای مدیریت اسلامی، انتشارات موسسه آموزشی - پژوهشی امام خمینی ( ره ) نوبت دوم ، 1397 .
  • نرم افزار جامع الاتفاسیر ، کلینی، محمد بن یعقوب. الکافی. جلد 2 .