بدون تصویر

آیه ۱۷ سوره طور: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۴۲: خط ۴۲:


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]]
[[رده:آیه‌های با موضوع نعمت]]
[[رده:آیه‌های با موضوع تقوا]]
[[رده:آیه‌های با موضوع بهشت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۱۲

آیه ۱۷ سوره طور
مشخصات قرآنی
نام سورهطور
تعداد آیات سوره۴۹
شماره آیه۱۷
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۷ سوره طور هفدهمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. از این آیه به بعد، به توصیف وضعیت و سرنوشت نیکوکاران در جهان آخرت پرداخته و ابتدا به جایگاه و مکان آنان اشاره می‌شود.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ آیهٔ ۱۷ از سورهٔ ۵۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بی‌گمان پرهیزگاران در باغها و ناز و نعمت خواهند بود»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«پرهیزگاران در بوستانها و ناز و نعمت‌اند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن به دنبال طرح مباحثی درباره مجازات گناه‌کاران در آیات گذشته، برای بیان مقایسه دقیق حالات نیکوکاران با بدکاران در جهانی دیگر، به شرح چگونگی پاداش‌ها و نعمت‌های نیکوکاران پرداخته است. به گزارش مکارم، ابتدا سخن از جایگاه و محل زندگی آنان است که متقین در باغ‌های سرسبز بهشتی قرار دارند و متنعم به نعمت‌های فراوان آنجا هستند. به گفته مکارم، استفاده از عبارت «متقین» به جای «مؤمنین» به خاطر آن است که این عنوان مفهوم گسترده‌ای دارد. (هم ایمان را دربرمی‌گیرد و هم عمل صالح را) از نظر وی، تعبیر به «جنات» و «نعیم» نیز به صورت صیغه جمع و به شکل نکره برای اشاره به تنوع و بزرگی آن باغ‌ها و نعمت‌هاست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.