آیه ۳۰ سوره نور

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۱۹ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۳۰ سوره نور
مشخصات قرآنی
نام سورهنور
تعداد آیات سوره۶۴
شماره آیه۳۰
شماره جزء۱۸
شماره حزب۷۱
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۰ سوره نور سی‌امین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به احکام نگاه کردن اشاره شده و در آن دستور داده شده که مردان مؤمن چشم‌های خود را از نگاه کردن به زنان نامحرم فروگیرند و عفت و پاک‌دامنی ورزند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ أَزْكَىٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ آیهٔ ۳۰ از سورهٔ ۲۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«به مردان مؤمن بگو: چشمان خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گيرند، و پاكدامني ورزند، اين برايشان پاكيزهتر است، بی‌گمان خداوند از آنچه انجام می‌دهند آگاه است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«به مردان مؤمن بگو دیدگان [از نظر بازی‌] فرو گذارند، و ناموسشان را محفوظ بدارند، این برای آنان پاکیزه‌تر است، بی‌گمان خداوند به آنچه می‌کنند آگاه است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به مردان مؤمن دستور می‌دهد چشمان‌شان را از نگاه به زنان نامحرم و آنچه که دیدنش حرام است، فروگیرند و همچنین دامان خود را از گناه و آلودگی حفظ کنند. «یغضوا» (از ماده غض) در اصل به معنای کم کردن و نقصان است و لذا در این آیه نمی‌گوید: مؤمنان باید چشم‌ها را ببندند، بلکه می‌گوید نگاه خود را کم و کوتاه کنند. دومین دستور نیز درباره حفظ فروج و دامان از گناه است و در برخی روایات منظور پوشانیدن عورت از نگاه دیگران است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سورفره را مدنی دانسته‌اند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.