آیه ۴ سوره نجم

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴ سوره نجم
مشخصات قرآنی
نام سورهنجم
تعداد آیات سوره۶۲
شماره آیه۴
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴ سوره نجم چهارمین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه اشاره دارد به این مطلب که هر آنچه پیامبر آورده وحی الهی است و از جانب خداوند بر او فرستاده شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ آیهٔ ۴ از سورهٔ ۵۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آن (چیزی که با خود آورده و با شما درمیان نهاده است) جز وحیی نیست که (بر او) فرستاده می‌شو»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«آن جز وحیی نیست که به او فرستاده می‌شود»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، در این آیه با صراحت کامل گفته می‌شود: «هر آنچه پیامبر آورده، تنها وحی است که از سوی خداوند به او فرستاده شده است.» به گفته مکارم، منظور این آیه فقط قرآن و آیات آن نیست؛ بلکه شامل سنت پیامبر هم می‌شود که براساس این آیه و آیه قبل؛ پیامبر از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید و آنچه آورده یا بیان می‌کند، همه وحی الهی بر اوست. سپس مکارم در ادامه روایتی را می‌آورد که در آن به ماجرای «سد الابواب» و اعتراض مردم مدینه به پیامبر نقل شده است. در این روایت پیامبر اسلام در مقابل اعتراض مردم آیات ۱ تا ۴ سوره نجم را می‌خواند و به آنان می‌گوید: «من به فرمان خداوند عمل کردم و از روی هوای نفس یا نظر شخصی نبوده است.» به گفته مکارم، این حدیث نشان می‌دهد که نه تنها سخنان پیامبر بر طبق وحی است؛ بلکه کردار و اعمال او نیز چنین است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.