آیه ۳۱ سوره نجم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نجم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۲ | ||||
| شماره آیه | ۳۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۱ سوره نجم سی و یکمین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به مالکیت و حاکمیت مطلق خداوند است که در نتیجه این دو ویژگی تدبیر امور عالم به دست پروردگار و شایستگی او برای عبودیت و بندگی حاصل میشود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آنچه در آسمانها و زمین است از آن خدست تا سرانجام کسانی را که بد کردهاند به (کیفر) آنچه کردهاند جزا دهد و تا نیکوکاران را به نکی جزا دهد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است خداوند راست، تا سرانجام بد کرداران را بر وفق کار و کردارشان جزا دهد و نیکوکاران را به پاداش نیکو [/بهشت] جزا دهد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ابتدای آیه از دو صفت خداوند نام برده و آنها را بهطور مطلق برای او دانسته است. به گزارش مکارم، خداوند به سبب دارا بودن مالکیت و حاکمیت مطلق، امور عالم را اداره و تدبیر میکند و از این رو شایسته بندگی است. در پایان نیز به جزا دادن بدکاران و نیکوکاران به خاطر اعمالشان اشاره میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۲۶۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۵۳۵–۵۳۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نجم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۱۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
