آیه ۲۰ سوره نجم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نجم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره نجم بیستمین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. «منات» سومین بت بزرگ مشرکان مکه است که در این آیه از آن نام برده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و منات آن سومین بت دیگر (معبود شمایند)؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آن دیگری منات را که سومین است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در آیه اشاره دارد به سومین بت بزرگ «منات» که در میان بتهای مشرکان مکه از اهمیت و شهرت خاصی برخوردار بوده است. به گفته مکارم، اولین بتی را که عرب برای پرستش انتخاب کرد؛ بت «منات» بوده که بعد از آنکه «عمرو بن لحی» بتپرستی را از سرزمین «شام» به منطقه «حجاز» منتقل کرد؛ ساخته شده است. این بت در مکانی در کنار «دریای احمر» در میان مدینه و مکه قرار داشته؛ اعراب او را عبادت و به احترام آن قربانی میکردند و بیش از همه قبایل، دو قبیله «اوس» و «خزرج» آن را محترم و مهم میداشتند. این بت سرانجام در سال هشتم هجری و در ماجرای «فتح مکه» به دست علی بن ابیطالب و به فرمان محمد شکسته شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۴۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۵۱۴–۵۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نجم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۱۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
