آیه ۲۶ سوره جاثیه

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۶ سوره جاثیه
مشخصات قرآنی
نام سورهجاثیه
تعداد آیات سوره۳۷
شماره آیه۲۶
شماره جزء۲۵
شماره حزب۱۰۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۶ سوره جاثیه بیست و ششمین آیه از چهل و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه پاسخ قرآن به سخنان بی‌اساس «دهریون» را بیان کرده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قُلِ اللَّهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ آیهٔ ۲۶ از سورهٔ ۴۵ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بگو: خداوند شما را زنده می‌کند سپس شما را می‌میراند سپس در روز قیامت که شکّی در آن نیست شما را گرد می‌آورد ولی بیشتر مردم نمی‌دانند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«بگو خداوند است که شما را زندگی می‌بخشد و سپس می‌میراند، سپس در روز قیامت که شکی در [فرارسیدن‌] آن نیست، گرد می‌آورد، ولی بیشترینه مردم نمی‌دانند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: این آیه به «دهریون» که منکر معاد و مبدأ هستند، چنین پاسخ می‌دهد: «بگو: خداوند شما را زنده می‌کند، سپس می‌میراند، بار دیگر حیات می‌بخشد و برای حساب در روز قیامت، روزی که در آن شک و تردیدی نیست جمع‌آوری می‌کند. ولی اکثر مردم نمی‌دانند.» به گفته مکارم، در این آیه به یکی از نام‌های قیامت یعنی «یوم الجمع» اشاره شده است. چرا که تمام خلق اولین و آخرین و تمام انسان‌ها، همه در آن روز یک جا جمع می‌شوند. به گزارش وی، این تعبیر در چند آیه دیگر قرآن نیز آمده است؛ از جمله: آیه ۷ سوره شوری و آیه ۹ سوره تغابن. [۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره جاثیه، چهل و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره دخان و پیش از سوره احقاف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۴) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره جاثیه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.