آیه ۱۶ سوره جاثیه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | جاثیه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره جاثیه شانزدهمین آیه از چهل و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به سرانجام کار کسانی است که خداوند به آنها نعمتهای زیادی بخشید ولی آنان کفران نعمت کردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَقَدْ آتَيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بهراستی به بنیاسراییل کتاب و حکمت و پیامبری دادیم و به آنان از پاکیزهها روزی عطا کردیم و آنانرا بر جهانیان برتری دادیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به راستی که به بنیاسرائیل کتاب آسمانی و فرمانروایی و پیامبری بخشیدیم، و از پاکیزهها روزیشان دادیم، و ایشان را بر جهانیان [هم زمانشان] برتری بخشیدیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، به قوم بنیاسرائیل به عنوان گروهی که خداوند به آنها نعمتهای فراوان بخشید اشاره دارد و میگوید: «ما به بنی اسرائیل کتاب آسمانی و حکومت و نبوت دادیم و از روزیهاى پاكیزه به آنها عطا كردیم و آنان را بر جهانیان (هم عصر خود) برتری بخشیدیم.» به گزارش مکارم، در این آیه پنج موهبتی را که خداوند به بنی اسرائیل عطا کرده، برمیشمارد: کتاب آسمانی (تورات)، مقام حکومت و قضاوت، نبوت، روزیهای پاکیزه و طیب، برتری آنها بر مردم عالم در عصر خودشان. به گفته مکارم، بدون شک منظور از «عالمین» در اینجا مردم همان عصر است، زیرا آیه ۱۱۰ سوره آلعمران با صراحت میگوید: «شما مسلمانان بهترین امتی بوديد که به سود انسانها قدم به عرصه وجود گذاشتید.» همچنین از آنجایی که پیامبر اسلام برترین پیامبران است، امت او نیز امت برترند و این مطلب در آیه ۸۹ سوره نحل نیز بیان گردیده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره جاثیه، چهل و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره دخان و پیش از سوره احقاف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۴) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره جاثیه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۷۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۵۰-۲۵۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره جاثیه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
