آیه ۱۴ سوره جاثیه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | جاثیه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره جاثیه چهاردهمین آیه از چهل و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. موضوع آیه، یک دستور اخلاقی قرآن به مسلمانان در نحوه رفتار با کافران است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به مؤمنان بگو: از کسانیکه به روزهای الهی امید ندارند درگذرند تا (خدا) گروهی را به آنچه میکردند سزا دهد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به کسانی که ایمان آوردهاند بگو از کسانی که از ایام الله بیمی ندارند درگذرند، تا خداوند هر قومی را به حسب کار و کردارشان جزا دهد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، پیامبر اسلام مخاطب قرار گرفته و به او اینگونه فرمان داده شده است: «به مؤمنان بگو کسانی را که امید به ایام اللّه (روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند و نسبت به آنها سخت نگیرند. این به خاطر آن است که خداوند در آن روز هر قومی را به اعمالی که انجام میدادند؛ جزا دهد.» به گفته مکارم، قرآن به مسلمانان فرمان میدهد که با بزرگواری و سعه صدر با کافران و مشرکان برخورد کنند تا هم آنان بر لجاجت خود نیفزایند و از حق بیشتر فاصله نگیرند و هم از این طریق فشار آنها بر مسلمانان کاهش یابد و عامل جذب ایشان به اسلام و ایمان گردد. سپس او درباره جمله پایانی آیه مینویسد: «جمعی از مفسران این جمله را تهدیدی برای کفار و مجرمان دانستهاند؛ در حالی که بعضی دیگر آن را بشارتی نیز برای مؤمنان در برابر این عفو و گذشت شمردهاند. ولی مانعی ندارد که هم تهدید آن گروه باشد و هم بشارت به این گروه، چنان كه در آیه بعد نیز به همین معنا اشاره شده است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره جاثیه، چهل و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره دخان و پیش از سوره احقاف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۴) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره جاثیه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۷۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۴۵-۲۴۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره جاثیه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
