آیه ۲۸ سوره محمد
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | محمد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۸ سوره محمد بیست و هشتمین آیه از چهل و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث، به علت عذاب الهی منافقان در هنگام مرگ پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«این بدان جهت است که آنان از آنچه که خداوند را به خشم آورد پیروی کردند و (کسب) خشنودیاش را ناخوش داشتند پس (خداوند) اعمالشان را تباه ساخت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«این از آن است که از آنچه خداوند را به خشم آورد پیروی میکنند و خشنودی او را ناخوش دارند، و [خداوند] اعمالشان را تباه [و بیارزش] کند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن علت عذاب الهی منافقان را چنین بازگو میکند: «این عذاب و كیفر به خاطر آن است که آنها از آنچه خداوند را به خشم میآورد پیروی کردند و آنچه را موجب خشنودی اوست کراهت داشتند، لذا خداوند اعمالشان را حبط و نابود کرد.» به گفته مکارم، شرط قبولی اعمال و هر گونه تلاش و كوشش رضای خداست. لذا کسانی که مخالف رضای خدا در دنیا عمل میکنند، اعمالشان نابود شده و با دست خالی رهسپار آخرت میشوند. برخلاف مؤمنان و نیکوکاران که وضعیت مخالف آنان دارند و آنها به خاطر اعمال نیکشان مورد استقبال و سلام فرشتگان قرار میگیرند و در بهشت پر نعمت الهی وارد میشوند. همچنین یادآوری این نکته نیز لازم است که خشم و غضب و سخط در مورد خداوند به معنای تاثر نفسانی نیست، همانگونه كه رضای او نیز به معنای انبساط روح نمیباشد، بلكه همانگونه كه در حدیثی از جعفر صادق آمده: «خشم خدا عقاب اوست و رضای او ثواب او.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره محمد، چهل و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حدید و پیش از سوره رعد نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره محمد، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۵۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۴۷۵-۴۷۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره محمد»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
