آیه ۱۰ سوره جاثیه: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره جاثیه''' دهمین [[آیه]] از چهل و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۰ سوره جاثیه''' دهمین [[آیه]] از چهل و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه به توصیف «[[عذاب]] مُهین» (عذاب خوارکننده) پرداخته است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه، عذاب خوارکنندهای را که برای [[کافران]] فراهم گشته، اینچنین وصف مینماید: «پشت سر آنها [[دوزخ]] است. هرگز آنچه را به دست آوردند؛ آنها را از عذاب الهی نجات نمیبخشد و نه اولیایی را که براى خود ساختند و برگزیدند و برای آنها عذاب عظیمی است.» به گفته مکارم، تعبیر به پشت سر، با اینکه دوزخ جلوی آنها قرار دارد و در آینده به آن میرسند، ممکن است از این نظر باشد که آنها روی به دنیا کرده و [[آخرت]] و [[عذاب]] الهی را نادیده گرفته و پشت سر انداختهاند. این مطلب در [[آیه ۲۷ سوره انسان]] نیز به گونه دیگری بیان شده است. به باور مکارم، به جهت اینکه آنان آیات الهی را کوچک شمردند، [[خداوند]] عذاب بزرگ و عظیمی را برایشان تدارک دیده است. این عذاب هم جاودانی است و هم شدید و همراه با تحقیر ایشان. لذا گفته شده [[گناه]] عظیم، کیفر و عذاب عظیمی هم در پی دارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۹-۲۴۰|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۱۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | جاثیه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره جاثیه دهمین آیه از چهل و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه به توصیف «عذاب مُهین» (عذاب خوارکننده) پرداخته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ ۖ وَلَا يُغْنِي عَنْهُمْ مَا كَسَبُوا شَيْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«فراروی آن دوزخ است و آنچه (از مال و جاه دنیا) به دست آوردهاند و کسانی که جز خدا را به عنوان دوستان برگزیدهاند چیزی (از عذاب را) از آنان دفع نمیکند و عذاب بس بزرگی دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«دوزخ پیشاپیش ایشان است، و آنچه به دست آوردهاند هیچ به کار ایشان نیاید، همچنین دوستانی که به جای خداوند گرفتهاند، و عذابی سهمگین در پیش دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه، عذاب خوارکنندهای را که برای کافران فراهم گشته، اینچنین وصف مینماید: «پشت سر آنها دوزخ است. هرگز آنچه را به دست آوردند؛ آنها را از عذاب الهی نجات نمیبخشد و نه اولیایی را که براى خود ساختند و برگزیدند و برای آنها عذاب عظیمی است.» به گفته مکارم، تعبیر به پشت سر، با اینکه دوزخ جلوی آنها قرار دارد و در آینده به آن میرسند، ممکن است از این نظر باشد که آنها روی به دنیا کرده و آخرت و عذاب الهی را نادیده گرفته و پشت سر انداختهاند. این مطلب در آیه ۲۷ سوره انسان نیز به گونه دیگری بیان شده است. به باور مکارم، به جهت اینکه آنان آیات الهی را کوچک شمردند، خداوند عذاب بزرگ و عظیمی را برایشان تدارک دیده است. این عذاب هم جاودانی است و هم شدید و همراه با تحقیر ایشان. لذا گفته شده گناه عظیم، کیفر و عذاب عظیمی هم در پی دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره جاثیه، چهل و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره دخان و پیش از سوره احقاف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۴) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره جاثیه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۷۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۳۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۳۹-۲۴۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره جاثیه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
