آیه ۱ سوره محمد: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره محمد''' یکمین [[آیه]] از چهل و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱ سوره محمد''' یکمین [[آیه]] از چهل و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به توصیف وضعیت [[کافران]] پرداخته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در نخستین آیه این سوره به وصف حال کافران اشاره شده و چنین آمده است: «کسانی که کافر شدند و مردم را از راه [[خدا]] بازداشتند؛ خداوند اعمالشان را به نابودی میکشاند و گم میکند.» به گفته مکارم، این آیه اشاره دارد به سران کفر و [[مشرکان]] [[مکه]] که علاوه بر اینکه خودشان کافر بودند؛ مردم را از رفتن به راه خدا و [[هدایت]] در مسیر درست باز میداشتند. برخی [[مفسران]] مانند [[جارالله زمخشری|زمخشری]] در ''[[تفسیر کشاف]]'' واژه «صد» را در اینجا به معنای «اعراض از [[ایمان]]» تفسیر کردهاند. اما مکارم معتقد است که این کلمه در همان اصلی آن یعنی «منع و جلوگیری» استفاده شده است. منظور از «اضلّ اعمالهم» این است كه آن را نابود و حبط میکند، زیرا گم کردن کنایه از بیسرپرست ماندن چیزی است كه لازمه آن از بین رفتن است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۲-۳۹۳|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | محمد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۸ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره محمد یکمین آیه از چهل و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه به توصیف وضعیت کافران پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، کسانیکه کفر ورزیدند و از راه خدا باز داشتند خدا همهی کارهایشان را باطل مینماید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، کسانی که کفرورزیدند و [مردمان را] از راه خدا بازداشتند، [خداوند] اعمالشان را تباه [و بیارزش] کرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در نخستین آیه این سوره به وصف حال کافران اشاره شده و چنین آمده است: «کسانی که کافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند؛ خداوند اعمالشان را به نابودی میکشاند و گم میکند.» به گفته مکارم، این آیه اشاره دارد به سران کفر و مشرکان مکه که علاوه بر اینکه خودشان کافر بودند؛ مردم را از رفتن به راه خدا و هدایت در مسیر درست باز میداشتند. برخی مفسران مانند زمخشری در تفسیر کشاف واژه «صد» را در اینجا به معنای «اعراض از ایمان» تفسیر کردهاند. اما مکارم معتقد است که این کلمه در همان اصلی آن یعنی «منع و جلوگیری» استفاده شده است. منظور از «اضلّ اعمالهم» این است كه آن را نابود و حبط میکند، زیرا گم کردن کنایه از بیسرپرست ماندن چیزی است كه لازمه آن از بین رفتن است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره محمد، چهل و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حدید و پیش از سوره رعد نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره محمد، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۳۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۳۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۳۹۲-۳۹۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره محمد»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
