بدون تصویر

آیه ۳۵ سوره نجم: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
خط ۴۲: خط ۴۲:


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع گناه]]
[[رده:آیه‌های با موضوع غیب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۰۰

آیه ۳۵ سوره نجم
مشخصات قرآنی
نام سورهنجم
تعداد آیات سوره۶۲
شماره آیه۳۵
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۶
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۵ سوره نجم سی و پنجمین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه با طرح پرسشی اشاره می‌شود به این مطلب که «آیا انسان علم غیب دارد و مگر از دنیای دیگر و اوضاع آن چقدر آگاهی دارد که (به گمان خودش) می‌خواهد بمانند دنیا با رشوه دادن، گناه خود را به گردن شخص دیگر بیندازد و از کیفر خطای خود فرار کند؟!»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَىٰ آیهٔ ۳۵ از سورهٔ ۵۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آیا او علم غیب دارد پس او (همه چیز را) می‌بیند؟»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«آیا نزد او علم غیب است و او [حقایق را] می‌بیند؟»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه از تصور باطل انسان‌ها اظهار تعجب کرده و چنین می‌گوید: «آیا این انسان گناه‌کار علم غیب دارد و می‌بیند که می‌تواند گناه خود را بر گردن دیگران بیافکند؟!» هرگز این چنین نیست. این توهمات و افکار نادرست آن گروه از گناه‌کاران است که سعی دارند از زیر بار مسئولیت‌ها فرار کنند و با رشوه دادن خود را از مهلکه نجات دهند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.