آیه ۱۴ سوره محمد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۴ سوره محمد''' چهاردهمین [[آیه]] از چهل و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۴ سوره محمد''' چهاردهمین [[آیه]] از چهل و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در آیه مقایسه دیگری میان [[مؤمنان]] و [[کافران]] انجام شده است به این صورت که مؤمنان را دارای «دلیل و [[برهان]] آشکار» دانسته و کافران را پیرو و تابع «[[هوای نفس]]» معرفی کرده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه هرگز مؤمنان و کافران را یکسان ندانسته و در بیان مقایسه میان آنان چنین میگوید: «آیا کسی که دلیل روشنی از سوی [[پروردگار|پروردگارش]] دارد، همانند کسی است که زشتی اعمالش در نظرش تزیین شده و از هوای نفس | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه هرگز مؤمنان و کافران را یکسان ندانسته و در بیان مقایسه میان آنان چنین میگوید: «آیا کسی که دلیل روشنی از سوی [[پروردگار|پروردگارش]] دارد، همانند کسی است که زشتی اعمالش در نظرش تزیین شده و از هوای نفس پیروی میکند؟!» به گفته مکارم، گروه اول در مسیر خود از [[معرفت]] صحیح و [[یقین]] و دلیل برخوردارند و دارای هدف مشخص و روشنی هستند؛ اما گروه دوم گرفتار سوء تشخیص و عدم درک واقعیتند و در زندگیشان هدفی جز پیروی از هوا و هوس و لذتهای زودگذر دنیوی ندارند. به گزارش او، بعضی از [[مفسران]]، جمله «فَمَنْ کانَ عَلی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ» را اشاره به [[پیامبر اسلام]] و جمله بعد را ناظر به [[کفار]] [[مکه]] میدانند، ولی ظاهر این است که آیه معنیی گستردهای دارد که اینها از [[مصداق|مصادیق]] آن است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳۶–۴۳۸|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | محمد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره محمد چهاردهمین آیه از چهل و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه مقایسه دیگری میان مؤمنان و کافران انجام شده است به این صورت که مؤمنان را دارای «دلیل و برهان آشکار» دانسته و کافران را پیرو و تابع «هوای نفس» معرفی کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَفَمَنْ كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا کسیکه از سوی پروردگارش از دلایل روشن برخوردار است همانند کسی است که کردار بدش برای او آراسته شده و (آنان) از هوی و هوس خود پیروی کردهاند؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا کسی که به طریقه روشنی از جانب پروردگار خویش است، همانند کسی است که بد عملیاش در نظرش آراسته جلوه داده شده و از هوی و هوسهایشان پیروی میکنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه هرگز مؤمنان و کافران را یکسان ندانسته و در بیان مقایسه میان آنان چنین میگوید: «آیا کسی که دلیل روشنی از سوی پروردگارش دارد، همانند کسی است که زشتی اعمالش در نظرش تزیین شده و از هوای نفس پیروی میکند؟!» به گفته مکارم، گروه اول در مسیر خود از معرفت صحیح و یقین و دلیل برخوردارند و دارای هدف مشخص و روشنی هستند؛ اما گروه دوم گرفتار سوء تشخیص و عدم درک واقعیتند و در زندگیشان هدفی جز پیروی از هوا و هوس و لذتهای زودگذر دنیوی ندارند. به گزارش او، بعضی از مفسران، جمله «فَمَنْ کانَ عَلی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ» را اشاره به پیامبر اسلام و جمله بعد را ناظر به کفار مکه میدانند، ولی ظاهر این است که آیه معنیی گستردهای دارد که اینها از مصادیق آن است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره محمد، چهل و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حدید و پیش از سوره رعد نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره محمد، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۴۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۴۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۴۳۶–۴۳۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره محمد»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
