سنی: تفاوت میان نسخهها
(+رده:مذاهب اسلامی، +رده:مذاهب زیرشاخه تسنن، +رده:فرقههای اهل سنت، +رده:فرقههای مذهبی، +رده:فرقهها بر پایه عقاید (هاتکت)، ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
# «سنّت» در مقابل «[[بدعت]]». | # «سنّت» در مقابل «[[بدعت]]». | ||
تاریخ پیدایش اصطلاح «اهل سنت» چندان روشن نیست. از حدیثی که [[غزالی]] در کتاب «[[فضائح الباطنیه|فضائح الباطنیة]]» نقل میکند اینگونه بدست میآید که نخستین بار پیامبر اسلام این اصطلاح را بکار برده. حدیثی که در آن پیامبر خبر از [[حدیث ۷۲ فرقه|۷۳ گروه شدن امت خود]] داده و تنها «اهل السنة و الجماعة» را فرقه ناجیه برشمرده.{{پنک|سبحانی|۱۳۸۷|ص=۵۷۹}} غزالی مأخذ این حدیث را ذکر نکرده و این شکل از حدیث در مصادر معتبر حدیثی موجود نیست.{{پنک|سبحانی|۱۳۸۷|ص=۵۸۰}} | تاریخ پیدایش اصطلاح «اهل سنت» چندان روشن نیست. از حدیثی که [[غزالی]] در کتاب «[[فضائح الباطنیه|فضائح الباطنیة]]» نقل میکند اینگونه بدست میآید که نخستین بار پیامبر اسلام این اصطلاح را بکار برده. حدیثی که در آن پیامبر خبر از [[حدیث ۷۲ فرقه|۷۳ گروه شدن امت خود]] داده و تنها «اهل السنة و الجماعة» را فرقه ناجیه برشمرده.{{پنک|سبحانی|۱۳۸۷|ص=۵۷۹}} غزالی مأخذ این حدیث را ذکر نکرده و این شکل از حدیث در مصادر معتبر حدیثی موجود نیست.{{پنک|سبحانی|۱۳۸۷|ص=۵۸۰}} دو دستگی مسلمانان در برابر یکدیگر، پس از درگذشت محمد و در خصوص جانشینی او آغاز شد. اکثریت مسلمانان با استناد به نظرات برخی از صحابه، خلافت را مسئلهای عمومی دانسته و معتقد بودند که خلیفه باید از سوی اهل حل و عقد به اجماع برگزیده شود<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=الفرق}}</ref> | ||
گفته شده که اصطلاح «اهل سنت و جماعت» و کلمه «مذهب» در دوران خلافت [[متوکل عباسی]] رواج یافته و هویت پیدا کرده بود. متوکل نیز لقب «محیی السنۀ» را به خود اختصاص داده بود. <ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=الفرق}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
{{آغاز منابع}} | {{آغاز منابع}} | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=الفرق|دانشنامه=[[دایرهالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرهالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | |||
* {{یادکرد ژورنال | ژورنال = دانشنامه کلام اسلامی | عنوان = اهل سّنت | نام = جعفر | نام خانوادگی = سبحانی | تاریخ = 1387 | شماره = 1}} | * {{یادکرد ژورنال | ژورنال = دانشنامه کلام اسلامی | عنوان = اهل سّنت | نام = جعفر | نام خانوادگی = سبحانی | تاریخ = 1387 | شماره = 1}} | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۴۳
| بخشی از سلسله مقالات در رابطه با اهل سنت |
|---|
 درگاه اسلام |
سُنّی یا اَهلِ سُنَت یا بهطور کامل (اهل السنة و الجماعة) از طرفداران فرقه تَسَنُن، هستند که یکی از دو جریان اصلی و غالب در جهان اسلام است.[۱]
در لغت و اصطلاح
«سنّت» گاهی در لغت به راه و روش نیکو و پسندیده و گاهی به مطلق راه و روش گفته میشود، هرچند که پسندیده نباشد. سنّت در میان علماء دو کاربرد دارد:[۱]
- گفتار و کردار پیامبر اسلام.
- «سنّت» در مقابل «بدعت».
تاریخ پیدایش اصطلاح «اهل سنت» چندان روشن نیست. از حدیثی که غزالی در کتاب «فضائح الباطنیة» نقل میکند اینگونه بدست میآید که نخستین بار پیامبر اسلام این اصطلاح را بکار برده. حدیثی که در آن پیامبر خبر از ۷۳ گروه شدن امت خود داده و تنها «اهل السنة و الجماعة» را فرقه ناجیه برشمرده.[۱] غزالی مأخذ این حدیث را ذکر نکرده و این شکل از حدیث در مصادر معتبر حدیثی موجود نیست.[۲] دو دستگی مسلمانان در برابر یکدیگر، پس از درگذشت محمد و در خصوص جانشینی او آغاز شد. اکثریت مسلمانان با استناد به نظرات برخی از صحابه، خلافت را مسئلهای عمومی دانسته و معتقد بودند که خلیفه باید از سوی اهل حل و عقد به اجماع برگزیده شود[۳]
گفته شده که اصطلاح «اهل سنت و جماعت» و کلمه «مذهب» در دوران خلافت متوکل عباسی رواج یافته و هویت پیدا کرده بود. متوکل نیز لقب «محیی السنۀ» را به خود اختصاص داده بود. [۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ سبحانی ۱۳۸۷، ص. ۵۷۹.
- ↑ سبحانی ۱۳۸۷، ص. ۵۸۰.
- ↑ اختری، «الفرق»، دایرهالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ اختری، «الفرق»، دایرهالمعارف جامع اسلامی.
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «الفرق». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- سبحانی، جعفر (۱۳۸۷). «اهل سّنت». دانشنامه کلام اسلامی (۱).
