امامه بنت زینب: تفاوت میان نسخهها
جز (انتقال از رده:زنان علی بن ابیطالب به رده:همسران علی بن ابیطالب ردهانبوه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
|پودمان = | |پودمان = | ||
}} | }} | ||
'''امامه بنت زینب''' با نام کامل '''امامه بن ابیالعاص بن ربیع بن عبدالعزی بن عبدالشمس بن عبدالمناف''' | '''امامه بنت زینب''' با نام کامل '''امامه بن ابیالعاص بن ربیع بن عبدالعزی بن عبدالشمس بن عبدالمناف''' نوه دختری [[محمد]] و خواهرزاده [[فاطمه زهرا]] بود که با [[علی بن ابیطالب]] ازدواج کرد. او پس از [[کشتهشدن علی بن ابیطالب|کشتهشدن علی]]، وصیت او را درباره ازدواج با [[مغیرة بن نوفل]] عملی کرد و فرزندی به نام [[یحیی بن مغیره بن نوفل|یحیی]] به دنیا آورد. | ||
== نام و نسب == | |||
امامه بنت زینب با نام کامل امامه بن ابیالعاص بن ربیع بن عبدالعزی بن عبدالشمس بن عبدالمناف، دختر [[ابوالعاص|ابوالعاص بن ربیع]] و [[زینب بنت محمد]] بود.<ref>{{پک|گنجی شافعی|۱۴۰۴|ک=کفایة الطالب|ص=۴۱۳–۴۱۴}}</ref><ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=امامه}}</ref> | |||
== زندگی == | |||
امامه را از زنان برجسته [[تاریخ اسلام]] گزارش کردهاند. امامه نزد [[محمد|پیامبر اسلام]] محبوبیت زیادی داشت و روایت شده است که محمد هدیهای شامل گردنبندی از جنس جزع را به دست خود به گردن او آویخت.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=امامه}}</ref> | |||
=== ازدواج با علی بن ابیطالب === | |||
[[علی بن ابیطالب|علی]] پس از [[درگذشت فاطمه]]، به وصیت همو با امامه ازدواج کرد. حاصل ازدواج او با علی، فرزندی به نام [[محمد اوسط بن علی|محمد اوسط]] بود.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=امامه}}</ref><ref>{{پک|گنجی شافعی|۱۴۰۴|ک=کفایة الطالب|ص=۴۱۳–۴۱۴}}</ref> فاطمه در روزهای پایانی زندگی خود وصیت کرد که پس از او، علی با امامه ازدواج کند، زیرا او را فردی مهربان با فرزندان خود میدانست.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=امامه}}</ref> | |||
پس از [[ترور علی بن ابیطالب]]، وصیت کرد تا پس از او با [[مغیره بن نوفل]] ازدواج کند تا به سبب این ازدواج [[معاویه]] او را به [[عقد ازدواج|عقد]] خویش در نیاورد. امامه سرانجام در سال ۵۰ ه.ق درگذشت<ref>{{پک|موسوی صافی|۲۰۱۵|ک=امهات الائمه|ص=۲۹۸|ج=۱}}</ref> | |||
=== پس از کشتهشدن علی === | |||
علی بن ابیطالب پیش از درگذشتش، به امامه توصیه کرد که در صورت تمایل به ازدواج پس از او، مغیرة بن نوفل را برگزیند. پس از کشتهشدن علی و گذشت [[عده]]، [[معاویه]] از امامه [[خواستگاری]] کرد، اما امامه این پیشنهاد را رد کرده و به وصیت علی عمل کرد. او با مغیرة بن نوفل ازدواج کرد و فرزندی به نام یحیی از این ازدواج به دنیا آورد.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=امامه}}</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۹۵: | خط ۱۰۹: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=امامه|دانشنامه=[[دایرهالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرهالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | |||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=گنجی شافعی|نام=محمد بن یوسف|عنوان=کفایة الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب|سال=۱۴۰۴|مکان=تهران|ناشر=دار احیاء التراث اهل البیت علیهم السلام}} | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=گنجی شافعی|نام=محمد بن یوسف|عنوان=کفایة الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب|سال=۱۴۰۴|مکان=تهران|ناشر=دار احیاء التراث اهل البیت علیهم السلام}} | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=موسوی صافی|نام=حسین|عنوان=اُمَّهات الأئمة المعصومین علیهم السلام|سال=۲۰۱۵|مکان=کربلا|ناشر=قسم الشؤون الفکریة والثقافیة فی العتبة الحسینیة المقدسة|پیوند=https://lib.eshia.ir/11362/1/0}} | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=موسوی صافی|نام=حسین|عنوان=اُمَّهات الأئمة المعصومین علیهم السلام|سال=۲۰۱۵|مکان=کربلا|ناشر=قسم الشؤون الفکریة والثقافیة فی العتبة الحسینیة المقدسة|پیوند=https://lib.eshia.ir/11362/1/0}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۴۱
| امامه بنت ابیعاص | |
|---|---|
| متولد | مکه، حجاز، عربستان |
| وفات | ۶۷۰ جده، حجاز، عربستان |
| شناختهشده برای | نوه پیامبر اسلام محمد و همسر علی بن ابیطالب چهارمین خلیفه راشدین/ اولین امام |
| همسر(ها) | علی بن ابیطالبمغیره بن نوفل |
| فرزندان | هلال بن علیعون بن علییحیی بن مغیره عایده بنت علی |
| والدین | ابوالعاص بن ربیعزینب بنت محمد |
| خویشاوندان | علی بن ابیعاص (برادر)محمد بن عبدالله (پدربزرگ)خدیجه بنت خویلد (مادربزرگ)قاسم (دایی)رقیه (خاله) ام کلثوم (خاله)عبدالله (دایی)فاطمه (خاله)ابراهیم (دایی) |
| خانواده | بنیعبدشمساهل بیت |
امامه بنت زینب با نام کامل امامه بن ابیالعاص بن ربیع بن عبدالعزی بن عبدالشمس بن عبدالمناف نوه دختری محمد و خواهرزاده فاطمه زهرا بود که با علی بن ابیطالب ازدواج کرد. او پس از کشتهشدن علی، وصیت او را درباره ازدواج با مغیرة بن نوفل عملی کرد و فرزندی به نام یحیی به دنیا آورد.
نام و نسب
امامه بنت زینب با نام کامل امامه بن ابیالعاص بن ربیع بن عبدالعزی بن عبدالشمس بن عبدالمناف، دختر ابوالعاص بن ربیع و زینب بنت محمد بود.[۱][۲]
زندگی
امامه را از زنان برجسته تاریخ اسلام گزارش کردهاند. امامه نزد پیامبر اسلام محبوبیت زیادی داشت و روایت شده است که محمد هدیهای شامل گردنبندی از جنس جزع را به دست خود به گردن او آویخت.[۳]
ازدواج با علی بن ابیطالب
علی پس از درگذشت فاطمه، به وصیت همو با امامه ازدواج کرد. حاصل ازدواج او با علی، فرزندی به نام محمد اوسط بود.[۴][۵] فاطمه در روزهای پایانی زندگی خود وصیت کرد که پس از او، علی با امامه ازدواج کند، زیرا او را فردی مهربان با فرزندان خود میدانست.[۶]
پس از ترور علی بن ابیطالب، وصیت کرد تا پس از او با مغیره بن نوفل ازدواج کند تا به سبب این ازدواج معاویه او را به عقد خویش در نیاورد. امامه سرانجام در سال ۵۰ ه.ق درگذشت[۷]
پس از کشتهشدن علی
علی بن ابیطالب پیش از درگذشتش، به امامه توصیه کرد که در صورت تمایل به ازدواج پس از او، مغیرة بن نوفل را برگزیند. پس از کشتهشدن علی و گذشت عده، معاویه از امامه خواستگاری کرد، اما امامه این پیشنهاد را رد کرده و به وصیت علی عمل کرد. او با مغیرة بن نوفل ازدواج کرد و فرزندی به نام یحیی از این ازدواج به دنیا آورد.[۸]
پانویس
ارجاعات
- ↑ گنجی شافعی، کفایة الطالب، ۴۱۳–۴۱۴.
- ↑ اختری، «امامه»، دایرهالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ اختری، «امامه»، دایرهالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ اختری، «امامه»، دایرهالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ گنجی شافعی، کفایة الطالب، ۴۱۳–۴۱۴.
- ↑ اختری، «امامه»، دایرهالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ موسوی صافی، امهات الائمه، ۱: ۲۹۸.
- ↑ اختری، «امامه»، دایرهالمعارف جامع اسلامی.
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «امامه». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- گنجی شافعی، محمد بن یوسف (۱۴۰۴). کفایة الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب. تهران: دار احیاء التراث اهل البیت علیهم السلام.
- موسوی صافی، حسین (۲۰۱۵). اُمَّهات الأئمة المعصومین علیهم السلام. کربلا: قسم الشؤون الفکریة والثقافیة فی العتبة الحسینیة المقدسة.