آیه ۲۷ سوره دخان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | دخان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۹ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۷ سوره دخان بیست و هفتمین آیه از چهل و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به نعمتهای فراوانی اشاره شده است که فرعونیان با استفاده از آنها زندگی پرتنعمی داشتند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و نعمتی که در آن بهرهمند بودند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و نعمتی که در آن خوش و خرم بودند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه در معرفی پنجمین میراث فرعونیان برای بنیاسرائیل چنین آورده است: «و نعمتهای فراوان دیگری که در آن متنعم بودند و در ناز و نعمت زندگی میکردند.» در لغت «نَعمة» به معنای «تنعم» و به كسر نون به معنای «انعام» است، جمعی از مفسران و لغتشناسان به این معنی تصریح کردهاند، در حالی که جمعی دیگر معتقدند هر دو یک معنی دارد و هر گونه منافع قابل توجهی را شامل میشود. همچنین «فاکهین» گاهی به معنای استفاده کردن از میوهها و گاهی نیز به معنای گفتگوهای فکاهی و گاهی به معنای هر گونه تنعم و تلذذ تفسیر شده و از نظر مکارم، معنای اخیر از همه جامعتر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره دخان، چهل و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زخرف و پیش از سوره جاثیه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره دخان، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۰۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۷۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره دخان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۹۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
