آیه ۵۶ سوره دخان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | دخان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۹ | ||||
| شماره آیه | ۵۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۶ سوره دخان پنجاه و ششمین آیه از چهل و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به ششمین و هفتمین نعمت بهشتیان است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَىٰ ۖ وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در آنجا (طعم) مرگ را نچشند (طعم) مرگ نخستین را که (از پیش) چشیده بودند و خداوند آنانرا از عذاب دوزخ بدور و محفوظ داشته است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در آنجا [طعم] هیچ مرگی جز مرگ نخستین نچشند، و [خداوند] ایشان را از عذاب دوزخ در امان دارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه جاودانگی بهشت و نعمتهای آن را ششمین نعمت بهشتیان و حفظ آنان از عذاب دوزخ را هفتمین نعمت و پاداش آنان شمرده و اینگونه آورده است: «آنها هیچ مرگی جز همان مرگ اول كه در دنیا چشیدند، نخواهند چشید! و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ کرده است.» به گفته مکارم، ابدی بودن نعمتهای بهشتی با تعبیرات مختلفی در آیات قرآن بیان شده است، از جمله آیه ۱۰۸ سوره هود. همچنین جاودانه بودن بهشت و اقامت همیشگی بهشتیان در آن جایگاه، در آیات ۱۵ و ۱۳۶ سوره آلعمران، ۱۳ و ۱۲۲ سوره نساء و ۸۵ سوره مائده اشاره شده است. مکارم در ادامه مینویسد: «کمال این نعمتها در این است که احتمال عذاب و فکر مجازات، بهشتیان را به خود مشغول نمیدارد و نگران نمیکند. لذا در شرح و بیان هفتمین نعمت بهشتیان، حفظ آنان از عذاب دوزخ عنوان شده است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره دخان، چهل و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زخرف و پیش از سوره جاثیه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره دخان، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۶۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۱۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۱۲-۲۱۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره دخان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۹۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
