آیه ۳۳ سوره دخان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | دخان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۹ | ||||
| شماره آیه | ۳۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۳ سوره دخان سی و سومین آیه از چهل و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به مواهب دیگر الهی بر قوم بنیاسرائیل اشاره شده که به منظور آزمایش و امتحان آنان بوده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از نشانههایی به آنان دادیم که در آن آزمونی آشکار بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به ایشان از پدیدههای شگرف خویش، آنچه در آن آزمون آشکاری بود بخشیدیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، برخی دیگر از نعمات و مواهب خداوند بر بنیاسرائیل را به جهت آزمایش و ابتلای ایشان بیان کرده است: «ما آیات و نشانههایی از عظمت و قدرت خویش به آنان دادیم که در آن آزمایش آشکاری بود.» به گزارش مکارم، از جمله این مواهب سایه افکنده شدن بر آنان در «بیابان سینا» و «وادی تیه»، نزول «من و سلوی» بر آنها، بیرون آمده چشمههای آب از دل سنگ برای ایشان و بسیاری نعمتهای معنوی و مادی دیگر که خداوند برای این امت برگزیده، در روزگار زندگیشان قرار داده شده که همه اینها نیز برای آزمایش و امتحان بوده است. همانطور که در آیه ۱۶۸ سوره اعراف به این سنت الهی (ابتلای به بدیها و خوبیها) اشاره و تصریح شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره دخان، چهل و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زخرف و پیش از سوره جاثیه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره دخان، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۶۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۰۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۸۵-۱۸۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره دخان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۹۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
