بدون تصویر

آیه ۹۶ سوره کهف

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۹۶ سوره کهف
مشخصات قرآنی
نام سورهکهف
تعداد آیات سوره۱۱۰
شماره آیه۹۶
شماره جزء۱۶
شماره حزب۶۱
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹۶ سوره کهف، نود و ششمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. در آیه به مراحل ساخت سد به دستور «ذوالقرنین» اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا سَاوَىٰ بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انْفُخُوا ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا آیهٔ ۹۶ از سورهٔ ۱۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«قطعات آهن را براي من بياوريد، تا آنگاه که بين دو کوه را برابر کرد، گفت: در آن بدميد، تا آنکه (آهن) را آتش نمود، گفت: مس گداخته شده بياوريد تا بر آن بريزيم»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«[آنگاه که شالوده را ریختند گفت] برایم پاره‌های آهن بیاورید [و برهم بینبارید] تا آنکه بین دو کوه را انباشت و همسطح ساخت گفت [در کوره‌های آتش‌] بدمید [و دمیدند] تا آنکه آن [آهن‌] را [گداخته و] آتش گونه ساخت گفت اینک برایم روی گداخته بیاورید تا بر آن بریزم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن مراحل ساخت سد به دستور «ذوالقرنین» را چنین بیان کرده است: «دستور داد قطعات بزرگ آهن برای من بیاورید تا کاملاً میان دو کوه را بپوشاند. سپس فرمان داد مواد آتش‌زا در دو طرف سد قرارد دهید و به وسایلی که در اختیار دارید در آتش بدمید تا قطعات آهن سرخ و گداخته شوند. پس از آن مس ذوب شده برای من بیاورید تا بر روی این سد بریزم.» به این ترتیب شکافی که میان دو کوه بود و از آن ناحیه یأجوج و مأجوج حمله و عبور می‌کردند، پر شد و به وسیله سدی آهنین و مستحکم مسدود و بسته گردید.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.