آیه ۱۱۰ سوره کهف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۰ سوره کهف، صد و دهمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. آخرین آیه این سوره مجموعهای فشرده از اصول اساسی دین است و بر مسائل مهمی از توحید، نبوت، وحی، معاد و عمل صالح و … تأکید فراوان دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: من فقط بشري مانند شما هستيم، به من وحي ميشود که معبود بر حق شما يکي است (و بس)، پس هرکس که خواهان ديدار پروردگار خويش است بايد کار شايسته کند و در پرستش پروردگارش کسي را شريک نسازد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو من بشری همانند شما هستم، با این تفاوت که به من وحی میشود که خدای شما خدای یگانه است، حال هر آن کس که امید در لقای پروردگارش بسته است، کار نیکو پیشه کند و در پرستش پروردگارش کسی را شریک نیاورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آخرین آیه سوره کهف، به اصول اعتقادی و مهم دین (توحید، معاد و نبوت) اشاره دارد و چنین میگوید: «بگو من فقط بشری همچون شما هستم، یگانه امتیاز من اینست که بر من از جانب خدا وحی میشود. (بر من وحی میشود) که معبود شما تنها یکی است. پس هر کس امید لقاء و دیدار پروردگار را دارد، باید عمل صالح انجام دهد و کسی را در عبادت خداوند شریک نگرداند.» به گزارش مکارم، قرآن در دو جمله ابتدای این آیه، بر اهمیت توحید و نبوت تأکید دارد و در جمله سوم آن، بر مسئله رستاخیز تکیه دارد و آن را با حرف «فاء تفریع» به توحید و جملات نخستین همین آیه پیوند میزند. همچنین منظور از لقای پروردگار در اینجا مشاهده باطنی است و اگرچه مؤمنان در دنیا هم این دیدار برایشان امکانپذیر هست، اما این مسئله در قیامت بیشتر، روشنتر و صریحتر است و جنبه همگانی و عمومی پیدا میکند. جمله پایانی آیه نیز حقیقت «عمل صالح» را بیان کرده و عملی را بهتر و شایستهتر میداند که در آن اخلاص بیشتری باشد. به این معنا که بنده مؤمن در عبادت خداوند برای او شریکی قرار ندهد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۰۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۵۵۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۵۷۵–۵۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
