آیه ۱۶ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۶ سوره کهف'''، شانزدهمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۱۶ سوره کهف'''، شانزدهمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. این آیه به گفتگوی «[[اصحاب کهف]]» با یکدیگر مبنی بر رفتن و هجرت از محیط آلوده زندگیشان اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه ماجرای «اصحاب کهف» [[قرآن]] خبر میدهد از اینکه این جوانمردان [[موحد]] تا جایی که توان داشتند برای زدودن [[شرک]] از دلهای مردم تلاش کردند؛ اما وقتی دیدند که مردم غرق در [[بتپرستی]] و دنیاپرستی هستند برای نجات خود تصمیم به هجرت گرفتند و با هم در مورد اینکه به کجا بروند با هم مشورت کرده و چنین گفتند: «هنگامیکه از این قوم بتپرست و آنچه غیر از [[خدا]] میپرستند کناره گرفتید، به غار پناه ببرید تا [[پروردگار]] شما [[رحمت|رحمتش]] را بر شما بگستراند و راهی به سوی آرامش و نجات از این مشکل به رویتان بگشاید.» در لغت «یهیئ» از ماده «تهیه» به معنی آماده ساختن است و «مرفق» به معنای چیزی است که وسیله لطف و راحتی و رفق باشد، بنابراین مجموع جمله «یُهَیِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرْفَقاً» یعنی خداوند، وسیله لطف و راحتی شما را فراهم میسازد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۲–۳۶۳|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۵۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره کهف، شانزدهمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه به گفتگوی «اصحاب کهف» با یکدیگر مبنی بر رفتن و هجرت از محیط آلوده زندگیشان اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و چون از آنان و از چيزهايي که به جز خدا ميپرستند کناره گرفتيد، به آن غار پناه ببريد تا پروردگارتان رحمتش را بر شما بگستراند و در کارتان براي شما گشايشي فراهم آورد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون از ایشان و آنچه جز خداوند میپرستند، کناره گرفتید، در آن غار جای گیرید تا پروردگارتان رحمت خویش را بر شما بگستراند و کار شما را به سامان آورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه ماجرای «اصحاب کهف» قرآن خبر میدهد از اینکه این جوانمردان موحد تا جایی که توان داشتند برای زدودن شرک از دلهای مردم تلاش کردند؛ اما وقتی دیدند که مردم غرق در بتپرستی و دنیاپرستی هستند برای نجات خود تصمیم به هجرت گرفتند و با هم در مورد اینکه به کجا بروند با هم مشورت کرده و چنین گفتند: «هنگامیکه از این قوم بتپرست و آنچه غیر از خدا میپرستند کناره گرفتید، به غار پناه ببرید تا پروردگار شما رحمتش را بر شما بگستراند و راهی به سوی آرامش و نجات از این مشکل به رویتان بگشاید.» در لغت «یهیئ» از ماده «تهیه» به معنی آماده ساختن است و «مرفق» به معنای چیزی است که وسیله لطف و راحتی و رفق باشد، بنابراین مجموع جمله «یُهَیِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرْفَقاً» یعنی خداوند، وسیله لطف و راحتی شما را فراهم میسازد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۴۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۳۳۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۳۶۲–۳۶۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
