بدون تصویر

آیه ۶۴ سوره کهف: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۶۴ سوره کهف'''، شصت و چهارمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانسته‌اند.  
'''آیه ۶۴ سوره کهف'''، شصت و چهارمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانسته‌اند. آیه به بازگشت [[موسی]] و [[یوشع]] از مسیری که آمده بودند، برای پیدا کردن محلی که [[خضر]] را باید در آنجا ملاقات می‌کردند؛ اشاره دارد.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در ادامه آیات قبل، موسی که زنده شدن ماهی و شنای او در دریا را نشانه‌ای برای دیدار با خضر می‌دانست، به یوشع گفت: «این همان چیزی است که ما به دنبال آن بودیم و سپس آنها از همان راه بازگشتند، در حالیکه پی جویی می‌کردند.» به گفته مکارم، برخی دربارهٔ فراموشی موسی اشکالی را مطرح کرده‌اند که او در پاسخ چنین آورده است: «مانعی ندارد در اموری که ارتباطی با [[احکام]] الهی و [[تبلیغ]] آن ندارد و در مسائل روزمره [[پیامبر]] نیز دچار نسیان شود، بخصوص در مواردی که جنبه آزمایش نیز داشته باشد.» درمورد نسبت دادن نسیان یوشع به [[شیطان]] هم ممکن است که ماجرای ماهی ارتباطی با یافتن آن مرد عالم داشته و شیطان برای اینکه آنان دیرتر به ملاقات با او برسند، این فراموشی را ایجاد کرد یا اینکه خود یوشع دقت لازم را در این زمینه نداشته و مقدمات آن را فراهم کرده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۸۴|ج=۱۲}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۹

آیه ۶۴ سوره کهف
مشخصات قرآنی
نام سورهکهف
تعداد آیات سوره۱۱۰
شماره آیه۶۴
شماره جزء۱۵
شماره حزب۶۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۶۴ سوره کهف، شصت و چهارمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. آیه به بازگشت موسی و یوشع از مسیری که آمده بودند، برای پیدا کردن محلی که خضر را باید در آنجا ملاقات می‌کردند؛ اشاره دارد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قَالَ ذَٰلِكَ مَا كُنَّا نَبْغِ ۚ فَارْتَدَّا عَلَىٰ آثَارِهِمَا قَصَصًا آیهٔ ۶۴ از سورهٔ ۱۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«(موسي) گفت: اين همان بود که ما مي‌جستيم پس جستجوکنان ردپاي خود را گرفته و برگشتند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«گفت این همانجاست که ما جستجویش می‌کردیم، لذا پی‌جویانه بازگشتند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در ادامه آیات قبل، موسی که زنده شدن ماهی و شنای او در دریا را نشانه‌ای برای دیدار با خضر می‌دانست، به یوشع گفت: «این همان چیزی است که ما به دنبال آن بودیم و سپس آنها از همان راه بازگشتند، در حالیکه پی جویی می‌کردند.» به گفته مکارم، برخی دربارهٔ فراموشی موسی اشکالی را مطرح کرده‌اند که او در پاسخ چنین آورده است: «مانعی ندارد در اموری که ارتباطی با احکام الهی و تبلیغ آن ندارد و در مسائل روزمره پیامبر نیز دچار نسیان شود، بخصوص در مواردی که جنبه آزمایش نیز داشته باشد.» درمورد نسبت دادن نسیان یوشع به شیطان هم ممکن است که ماجرای ماهی ارتباطی با یافتن آن مرد عالم داشته و شیطان برای اینکه آنان دیرتر به ملاقات با او برسند، این فراموشی را ایجاد کرد یا اینکه خود یوشع دقت لازم را در این زمینه نداشته و مقدمات آن را فراهم کرده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.