آیه ۶۰ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶۰ سوره کهف'''، شصتمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. از این آیه به بعد به ماجرای دیدار [[موسی]] با [[خضر]] از [[پیامبران]] الهی | '''آیه ۶۰ سوره کهف'''، شصتمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. از این آیه به بعد به ماجرای دیدار [[موسی]] با [[خضر]] از [[پیامبران]] الهی بهطور تفصیلی پرداخته میشود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به مقدمه ماجرای ملاقات موسی و خضر اشاره دارد. در [[شأن نزول]] این آیات به آمدن جمعی از [[قریش]] به نزد [[پیامبر اسلام]] اشاره شده که آنها از عالِمی که موسی مأمور پیروی از او شد، سؤال کردند و این آیات نازل شدند. قرآن در نخستین آیه میگوید: «به خاطر بیاور هنگامیکه موسی به دوست همراهش گفت: من دست از طلب برنمیدارم تا به «[[مجمع البحرین]]» برسم. هرچند مدتی طولانی به راه خود ادامه بدهم.» به گزارش مکارم، منظور از موسی در این آیه همان «[[موسی|موسی بن عمران]]» [[پیامبر]] [[پیامبران اولوالعزم|اولوا العزم]] است و منظور از «فتاة» در اینجا طبق گفته بسیاری از [[مفسران]]، «[[یوشع بن نون]]» مرد [[مؤمن]] [[بنیاسرائیل]] است. «مجمع البحرین» به معنای محل پیوند دو دریاست که در اینجا مفسران سه احتمال را بیان کردهاند؛ نخست: منظور محل اتصال خلیج عقبه با خلیج سوئز است. احتمال دوم اینکه منظور محل پیوند اقیانوس هند با دریای احمر است که در بغاز باب المندب به هم میپیوندند. سوم: محل پیوستگی [[دریای مدیترانه]] با اقیانوس اطلس | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به مقدمه ماجرای ملاقات موسی و خضر اشاره دارد. در [[شأن نزول]] این آیات به آمدن جمعی از [[قریش]] به نزد [[پیامبر اسلام]] اشاره شده که آنها از عالِمی که موسی مأمور پیروی از او شد، سؤال کردند و این آیات نازل شدند. قرآن در نخستین آیه میگوید: «به خاطر بیاور هنگامیکه موسی به دوست همراهش گفت: من دست از طلب برنمیدارم تا به «[[مجمع البحرین]]» برسم. هرچند مدتی طولانی به راه خود ادامه بدهم.» به گزارش مکارم، منظور از موسی در این آیه همان «[[موسی|موسی بن عمران]]» [[پیامبر]] [[پیامبران اولوالعزم|اولوا العزم]] است و منظور از «فتاة» در اینجا طبق گفته بسیاری از [[مفسران]]، «[[یوشع بن نون]]» مرد [[مؤمن]] [[بنیاسرائیل]] است. «مجمع البحرین» به معنای محل پیوند دو دریاست که در اینجا مفسران سه احتمال را بیان کردهاند؛ نخست: منظور محل اتصال خلیج عقبه با خلیج سوئز است. احتمال دوم اینکه منظور محل پیوند اقیانوس هند با دریای احمر است که در بغاز باب المندب به هم میپیوندند. سوم: محل پیوستگی [[دریای مدیترانه]] با اقیانوس اطلس است؛ یعنی همان محل تنگه [[جبل الطارق]]. مکارم دربارهٔ این سه احتمال، نظر سوم را بسیار بعید دانسته و احتمال دوم را هم به خاطر فاصله زیاد با محل زندگی موسی بعید میداند و تنها احتمال اول را به جهت نزدیکتر بودن به محل زندگی موسی صحیحتر دانسته است. درمورد «حقب» به معنای مدت طولانی برخی آن را به «هشتاد سال» [[تفسیر قرآن|تفسیر]] کردهاند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۷۹–۴۸۲|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۶۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۶۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۰ سوره کهف، شصتمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. از این آیه به بعد به ماجرای دیدار موسی با خضر از پیامبران الهی بهطور تفصیلی پرداخته میشود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّىٰ أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُبًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به يادآور آنگاه که موسي به جوان (همراه) خود گفت: پيوسته به پيش ميروم تا اينکه به محل برخورد دو دريا برسم، يا اينکه روزگاران زيادي را بپيمايم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چنین بود که موسی به شاگردش گفت دست از سیر و طلب برندارم تا به مجمعالبحرین برسم، یا آنکه روزگارانی دراز راه بپیمایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به مقدمه ماجرای ملاقات موسی و خضر اشاره دارد. در شأن نزول این آیات به آمدن جمعی از قریش به نزد پیامبر اسلام اشاره شده که آنها از عالِمی که موسی مأمور پیروی از او شد، سؤال کردند و این آیات نازل شدند. قرآن در نخستین آیه میگوید: «به خاطر بیاور هنگامیکه موسی به دوست همراهش گفت: من دست از طلب برنمیدارم تا به «مجمع البحرین» برسم. هرچند مدتی طولانی به راه خود ادامه بدهم.» به گزارش مکارم، منظور از موسی در این آیه همان «موسی بن عمران» پیامبر اولوا العزم است و منظور از «فتاة» در اینجا طبق گفته بسیاری از مفسران، «یوشع بن نون» مرد مؤمن بنیاسرائیل است. «مجمع البحرین» به معنای محل پیوند دو دریاست که در اینجا مفسران سه احتمال را بیان کردهاند؛ نخست: منظور محل اتصال خلیج عقبه با خلیج سوئز است. احتمال دوم اینکه منظور محل پیوند اقیانوس هند با دریای احمر است که در بغاز باب المندب به هم میپیوندند. سوم: محل پیوستگی دریای مدیترانه با اقیانوس اطلس است؛ یعنی همان محل تنگه جبل الطارق. مکارم دربارهٔ این سه احتمال، نظر سوم را بسیار بعید دانسته و احتمال دوم را هم به خاطر فاصله زیاد با محل زندگی موسی بعید میداند و تنها احتمال اول را به جهت نزدیکتر بودن به محل زندگی موسی صحیحتر دانسته است. درمورد «حقب» به معنای مدت طولانی برخی آن را به «هشتاد سال» تفسیر کردهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۶۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۴۷۹–۴۸۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
