آیه ۲۸ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۸ سوره کهف'''، بیست و هشتمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. | '''آیه ۲۸ سوره کهف'''، بیست و هشتمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. اشاره آیه به فرمان [[خداوند]] به [[پیامبر اسلام]] است مبنی بر اینکه با [[مؤمنان]] پاکدامن و نیکوکار همنشینی کند و از نشست و برخاست با اشراف [[کافر]] و [[مشرک]] [[مکه]] پرهیز کند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به پیامبر اسلام دستور میدهد که با کسانی همنشینی کند که در صبح و شام خدا را یاد میکنند و انسانهایی [[مخلص]] و بهدور از [[ریا]] و [[نفاق]] هستند. سپس ادامه میدهد که هرگز چشم از این گروه مؤمنان هرچند در ظاهر فقیر و تهیدست هستند؛ برندارد و به خاطر زینتها و اموال دنیا به اشراف و ثروتمندان کافر و بیخبر از خدا چشم ندوزد و به آنان امیدار نباشد. آنهایی که دنیا آنها را از یاد خدا غافل کرده، از هوای نفسشان پیروی میکنند و در امور زندگی خود افراط کار هستند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۴–۴۱۷|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۵۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۸ سوره کهف، بیست و هشتمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مدنی دانستهاند. اشاره آیه به فرمان خداوند به پیامبر اسلام است مبنی بر اینکه با مؤمنان پاکدامن و نیکوکار همنشینی کند و از نشست و برخاست با اشراف کافر و مشرک مکه پرهیز کند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و با کساني شکيبا باش که صبحگاهان و شامگاهان خداي خود را در حالي که خشنودي او را ميجويند به فرياد ميخوانند، و نبايد در طلب زينت زندگاني دنيا دو ديدهات را از آنان برگيري، و از کسي فرمان مبر که دل او را از ياد خود غافل ساختهايم، و او از هواي خود پيروي کرده و کارش ضايع و معطّل شده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و با کسانی که بامدادان و شامگاهان، پروردگارشان را [به دعا و نیایش] میخوانند و در طلب خشنودی او هستند، مدارا کن، و در هوای تجمل زندگی دنیوی، چشم از ایشان بر مگیر، و از کسی که دلش را از یاد خویش غافل داشتهایم، و در پی هوی و هوس خویش است و کارش تباه است، پیروی مکن»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به پیامبر اسلام دستور میدهد که با کسانی همنشینی کند که در صبح و شام خدا را یاد میکنند و انسانهایی مخلص و بهدور از ریا و نفاق هستند. سپس ادامه میدهد که هرگز چشم از این گروه مؤمنان هرچند در ظاهر فقیر و تهیدست هستند؛ برندارد و به خاطر زینتها و اموال دنیا به اشراف و ثروتمندان کافر و بیخبر از خدا چشم ندوزد و به آنان امیدار نباشد. آنهایی که دنیا آنها را از یاد خدا غافل کرده، از هوای نفسشان پیروی میکنند و در امور زندگی خود افراط کار هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۵۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۱۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۴۱۴–۴۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
