آیه ۳ سوره احقاف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره احقاف''' سومین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳ سوره احقاف''' سومین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه به خلقت آسمانها و زمین و قرار داده شدن مدت معین برای آنها و رویگردانی [[کافران]] از [[حق]] و حقیقت اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در اینجا به آفرینش آسمانها و زمین توسط [[خداوند]] اشاره دارد و چنین میگوید: «ما آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو است جز به حق نیافریدیم. ما برای آن سرآمد معینی قرار دادیم. {اما} کافران لجوج از آنچه انذار شدهاند؛ رویگردان هستند.» به گفته مکارم، تعبیر به «معرضون» (از ماده اعراض) اشاره به این است كه اگر کافران با آيات و نشانههای خدا روبرو شوند؛ حقایق را درک میکنند، اما صورت خود را برمیگردانند و از حق گریزانند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۸-۲۹۹|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۵۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | احقاف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره احقاف سومین آیه از چهل و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به خلقت آسمانها و زمین و قرار داده شدن مدت معین برای آنها و رویگردانی کافران از حق و حقیقت اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ وَالَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آسمانها و زمین و آنچه را که درمیان این دو است جز به حق و برای سر آمد معیّنی نایفریدهایم و کافران از آنچه از آن بیم داده شدهاند رویگردانند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، جز به حق و سرآمدی معین نیافریدهایم و کافران از آنچه هشدار مییابند رویگردانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در اینجا به آفرینش آسمانها و زمین توسط خداوند اشاره دارد و چنین میگوید: «ما آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو است جز به حق نیافریدیم. ما برای آن سرآمد معینی قرار دادیم. {اما} کافران لجوج از آنچه انذار شدهاند؛ رویگردان هستند.» به گفته مکارم، تعبیر به «معرضون» (از ماده اعراض) اشاره به این است كه اگر کافران با آيات و نشانههای خدا روبرو شوند؛ حقایق را درک میکنند، اما صورت خود را برمیگردانند و از حق گریزانند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره احقاف، چهل و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جاثیه و پیش از سوره ذاریات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۵، ۳۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۸۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۹۸-۲۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره احقاف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۴۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
