آیه ۱۴ سوره احقاف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | احقاف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره احقاف چهاردهمین آیه از چهل و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به جایگاه و عاقبت کار نیکوکاران (محسنین) اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اینان یاران بهشتند که در آن جاودانهاند، به (پاداش) آنچه میکردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اینان بهشتیانند که جاودانه در آنند، که پاداش کاری است که کردهاند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه جایگاه «محسنین» را بهشت و خلود در آن وعده داده است:«آنها اهل بهشتند و جاودانه در آن میمانند. این به پاداش اعمالی است که انجام میدادند.» بنابه گفته مکارم، استفاده از کلمه «اصحاب» (یاران) اشاره دارد به همنشینی دائم آنها با نعمتهای بهشتی و تعبیر «جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ» هم دلیل بر این است که بهشت و پاداش را براساس عمل و کردار شخص میدهند و هم این عبارت دلالت دارد بر اصل آزادی اراده و اختیار انسان.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره احقاف، چهل و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جاثیه و پیش از سوره ذاریات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۵، ۳۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۸۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۳۲۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره احقاف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۴۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
