آیه ۲۰ سوره احقاف

آیه ۲۰ سوره احقاف

مشخصات قرآنی
نام سوره	احقاف
تعداد آیات سوره	۳۵
شماره آیه	۲۰
شماره جزء	۲۶
شماره حزب	۱۰۱
اطلاعات دیگر
{{{page}}} آیه قبل	آیه بعد {{{page}}}

آیه ۲۰ سوره احقاف بیستمین آیه از چهل و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آیه به انواع عذاب‌های کافران در آخرت اشاره دارد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:

 وَيَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِي حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَبِمَا كُنْتُمْ تَفْسُقُونَ  

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:

«و روزی‌که کافران بر آتش عرضه می‌شوند (در این وقت به آنان گفته می‌شود:) شما لذّت‌ها و خوشی‌های خود را در زندگانی دنیای خویش از بین بردید و از آن بهره‌مند شدید، امروز شما به سبب تکبّری که به ناحق در زمین می‌کردید و به (سزای) آنکه نافرمانی می‌نمودید به عذاب خوارکننده و ذلّت‌باری کیفر می‌یابید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:

«و روزی که کافران را به نزدیک آتش [دوزخ‌] بدارند [و گویند] خیر و خوشیهایتان را در زندگانی دنیویتان به پایان بردید، و از آن بهره‌مند شدید، پس امروز به خاطر آنکه در روی زمین به ناحق استکبار می‌ورزیدید و به خاطر آنکه نافرمانی می‌کردید، عذاب خوارکننده را کیفر برید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آیه به قسمتی از عذاب‌های جسمانی و روحانی کافران در آخرت اشاره می‌کند و چنین می‌آورد: «آن روز که کافران را به آتش دوزخ عرضه می‌کنند به آنها گفته می‌شود از «طیبات» و لذایذ در زندگی دنیا به قدر كافی استفاده کردید و از آن بهره‌مند شدید، اما امروز عذاب ذلت‌بار به خاطر استکباری که در زمین به ناحق کردید و به خاطر گناهانی كه انجام می‌دادید؛ جزای شما خواهد بود.»

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره احقاف، چهل و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره جاثیه و پیش از سوره ذاریات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۵، ۳۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.

پانویس

منابع

• خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
• رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
• طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
• مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.