آیه ۲۴ سوره احقاف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | احقاف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۲۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴ سوره احقاف بیست و چهارمین آیه از چهل و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به فرود آمدن عذاب بر «قوم عاد» و هلاکت آنان است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَٰذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا ۚ بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ ۖ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس چون آن (عذاب) را مانند ابری دیدند که رو بهسوی (سزمین) و درّهشان داشت، گفتند: این ابری است که برای ما خواهد بارید، (نه)، بلکه آن چیزی است که آنرا به شتاب میخواستید، بادی است که عذابی دردناک درخود دارد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه چون آن [عذاب] را به هیئت ابری دیدند که رو به [دشت و] درههایشان نهاده بود، گفتند این ابری است بارنده بر ما، نه بلکه آن چیزی است که به شتابش میخواستید، بادی است که در آن عذابی دردناک است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه آیات گذشته، از عاقبت کار «قوم عاد» چنین خبر میدهد: «هنگامی که ابری را در آسمان مشاهده کردند که به سوی درهها و آبگیرهای آنها رو میآورد؛ خوشحال شدند و گفتند: این ابری است بارانزا! {ولی به زودی به آنها گفته شد} این همان عذاب وحشتناکی است که برای آمدنش شتاب میکردید. این تندباد شدیدی است که در آن عذاب دردناکی است.» به گزارش مکارم، مفسران گفتهاند مدتی باران برای «قوم عاد» نازل نشده و هوا گرم و خشک و خفهکننده شده بود، لذا هنگامی که چشم «قوم عاد» به ابرهای تيره و تار و گستردهاى که در آسمان در حرکت بود؛ افتاد، بسیار شاد شدند و به استقبال آن شتافتند و در کنار درهها و سیلگیرها آمدند تا منظره نزول باران را ببینند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره احقاف، چهل و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جاثیه و پیش از سوره ذاریات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۵، ۳۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۳۵۴-۳۵۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره احقاف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۴۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
