آیه ۳۶ سوره دخان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۶ سوره دخان''' سی و ششمین [[آیه]] از چهل و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳۶ سوره دخان''' سی و ششمین [[آیه]] از چهل و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. [[مشرکان]] برای اثبات مدعای خود، دلیل بیاساسی را بیان میکردند و از [[پیامبر اسلام|پیامبر]] میخواستند که پدران درگذشته آنان را دوباره زنده کنند تا آنها بر صدق گفتار پیامبر گواهی بدهند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] درباره دلیل مشرکان بر عدم وجود [[رستاخیز]] چنین آورده است: «اگر راست میگویید که بعد از [[مرگ]] حیاتی در کار است، پس پدران ما را زنده کنید و نزد ما بیاورید تا بر صدق گفتار شما گواهی دهند!» به گزارش مکارم، برخی [[مفسران]] گفتهاند این سخن را «[[ابوجهل]]» به پیامبر گفت که اگر راست میگویی، جدت «[[قصی بن کلاب]]» را زنده کن. زیرا او مرد راستگویی بود تا درباره حوادث پس از مرگش از او بپرسیم. در ادامه مکارم مینویسد: «نخست اینکه سنت [[خداوند]] این نیست که [[مرگ|مردگان]] در این جهان زنده کند تا اخبار آن دنیا را برای مردم این دنیا بگویند. برفرض هم اگر پیامبر این کار را میکرد، باز هم بهانه جدیدی میساختند یا آن را سِحر میخواندند. همانطور که بارها [[معجزه]] از پیامبر خواستند و هنگامیکه به آنها ارائه شد، آن را انکار کردند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۸-۱۸۹|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | دخان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۹ | ||||
| شماره آیه | ۳۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۶ سوره دخان سی و ششمین آیه از چهل و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. مشرکان برای اثبات مدعای خود، دلیل بیاساسی را بیان میکردند و از پیامبر میخواستند که پدران درگذشته آنان را دوباره زنده کنند تا آنها بر صدق گفتار پیامبر گواهی بدهند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اگر راستگوئید پدرانمان را بیاورید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اگر راست میگویید [و حقیقت غیر از این است] پدرانمان را باز آورید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن درباره دلیل مشرکان بر عدم وجود رستاخیز چنین آورده است: «اگر راست میگویید که بعد از مرگ حیاتی در کار است، پس پدران ما را زنده کنید و نزد ما بیاورید تا بر صدق گفتار شما گواهی دهند!» به گزارش مکارم، برخی مفسران گفتهاند این سخن را «ابوجهل» به پیامبر گفت که اگر راست میگویی، جدت «قصی بن کلاب» را زنده کن. زیرا او مرد راستگویی بود تا درباره حوادث پس از مرگش از او بپرسیم. در ادامه مکارم مینویسد: «نخست اینکه سنت خداوند این نیست که مردگان در این جهان زنده کند تا اخبار آن دنیا را برای مردم این دنیا بگویند. برفرض هم اگر پیامبر این کار را میکرد، باز هم بهانه جدیدی میساختند یا آن را سِحر میخواندند. همانطور که بارها معجزه از پیامبر خواستند و هنگامیکه به آنها ارائه شد، آن را انکار کردند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره دخان، چهل و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زخرف و پیش از سوره جاثیه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره دخان، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۶۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۱۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۸۸-۱۸۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره دخان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۹۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
