آیه ۸ سوره احقاف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸ سوره احقاف''' هشتمین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۸ سوره احقاف''' هشتمین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه به [[تهمت|تهمتهایی]] که [[مشرکان]] به [[پیامبر اسلام]] میزدند و پاسخ [[قرآن]] به آنان اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به مشرکانی که به پیامبر اسلام انواع تهمتها را میبستند اینگونه پاسخ داده است: «میگویند: این آیات را بر [[خدا]] افترا بسته، به آنها بگو: اگر مطلب آن طور باشد که شما میپندارید و من این سخن را افترا بستهام بر او لازم است که مرا رسوا کند و شما نمیتوانید در برابر [[خداوند]] از من دفاع کنید. اما خداوند بهتر از هر کس کارهایی را که شما در آن وارد میشوید، میداند. همین بس که خداوند میان من و شما [[گواه]] باشد. او [[غفور]] و [[رحیم]] است.» بنابر گفته مکارم، در آیات [[آیه ۴۴ سوره حاقه|۴۴]] تا [[آیه ۴۷ سوره حاقه|۴۷ سوره حاقه]] نیز به گونه دیگری به این مطلب اشاره و پاسخ قرآن به آنان بیان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۸-۳۰۹|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | احقاف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره احقاف هشتمین آیه از چهل و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به تهمتهایی که مشرکان به پیامبر اسلام میزدند و پاسخ قرآن به آنان اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلَا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِيضُونَ فِيهِ ۖ كَفَىٰ بِهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۖ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«یا میگویند: (پیامبر) آنرا از پیش خود ساخته است؟ بگو: اگر آنرا از پیش خود ساخته باشم شما نمیتوانید در برابر خدا کمترین کاری برایم بکنید او به گفتگوی شما دربارة آن (=قرآن) داناتر است، کافی استکه او درمیان من و شما گواه باشد و اوست آمرزگار مهربان»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«یا گویند آن را بر ساخته است بگو اگر آن را برساخته باشم، در برابر خداوند چیزی به سود من ندارید، او به آنچه به آن میپردازید آگاهتر است، خداوند در میان من و شما گواه بس، و او آمرزگار مهربان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به مشرکانی که به پیامبر اسلام انواع تهمتها را میبستند اینگونه پاسخ داده است: «میگویند: این آیات را بر خدا افترا بسته، به آنها بگو: اگر مطلب آن طور باشد که شما میپندارید و من این سخن را افترا بستهام بر او لازم است که مرا رسوا کند و شما نمیتوانید در برابر خداوند از من دفاع کنید. اما خداوند بهتر از هر کس کارهایی را که شما در آن وارد میشوید، میداند. همین بس که خداوند میان من و شما گواه باشد. او غفور و رحیم است.» بنابر گفته مکارم، در آیات ۴۴ تا ۴۷ سوره حاقه نیز به گونه دیگری به این مطلب اشاره و پاسخ قرآن به آنان بیان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره احقاف، چهل و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جاثیه و پیش از سوره ذاریات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۵، ۳۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۸۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۳۰۸-۳۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره احقاف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۴۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
