آیه ۶۳ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶۳ سوره کهف'''، شصت و سومین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۶۳ سوره کهف'''، شصت و سومین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به گفتگوی میان [[موسی]] و [[یوشع]] در طول سفرشان است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه داستان سفر موسی برای دیدار با [[خضر]]، هنگامیکه موسی از یوشع خواست تا غذای همراهشان را بیاورد تا بخورند و گرسنگی و خستگیشان برطرف شود؛ یوشع به او گفت: «به خاطر داری وقتی ما در کنار آن صخره بودیم تا استراحت کنیم. من فراموش کردم جریان آن ماهی را برایت بگویم. [[شیطان]] این مطلب را از خاطر من برد و ماهی هم راهی به سمت دریا پیش گرفت و به درون آن رفت.» به گزارش مکارم، جمله «ما انسانیه الا الشیطان...» جمله معترضه در وسط کلام است که علت فراموشی را بیان میکند و برای این گفته شده که کمتر مورد اعتراض قرار بگیرد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۸۳|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۲۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۶۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۶۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۳ سوره کهف، شصت و سومین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به گفتگوی میان موسی و یوشع در طول سفرشان است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَمَا أَنْسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ ۚ وَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(خدمتکارش) گفت: به ياد داري وقتي را که به آن صخره پناه جستيم، همانا من ماهي را از ياد بردم، و جز شيطان آن را از خاطرم نبرد، پس ماهي به طور شگفتانگیزي راه خود را در دريا پيش گرفت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت ملاحظه کن، وقتی که در کنار آن تختهسنگ آرام گرفتیم، من [داستان] ماهی را فراموش کردم و جز شیطان آن را از یاد من نبرد که [به شما] بگویم و [آن ماهی] با کمال شگفتی راهش را به میان دریا در پیش گرفت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه داستان سفر موسی برای دیدار با خضر، هنگامیکه موسی از یوشع خواست تا غذای همراهشان را بیاورد تا بخورند و گرسنگی و خستگیشان برطرف شود؛ یوشع به او گفت: «به خاطر داری وقتی ما در کنار آن صخره بودیم تا استراحت کنیم. من فراموش کردم جریان آن ماهی را برایت بگویم. شیطان این مطلب را از خاطر من برد و ماهی هم راهی به سمت دریا پیش گرفت و به درون آن رفت.» به گزارش مکارم، جمله «ما انسانیه الا الشیطان...» جمله معترضه در وسط کلام است که علت فراموشی را بیان میکند و برای این گفته شده که کمتر مورد اعتراض قرار بگیرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۶۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۴۸۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
