آیه ۲۱ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۱ سوره کهف'''، بیست و یکمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. این آیه به داستان خواب «[[اصحاب کهف]]» به عنوان دلیل و نمونهای بر [[معاد جسمانی]] اشاره کرده و آن را داستانی واقعی معرفی کرده است. | '''آیه ۲۱ سوره کهف'''، بیست و یکمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. این آیه به داستان خواب «[[اصحاب کهف]]» به عنوان دلیل و نمونهای بر [[معاد جسمانی]] اشاره کرده و آن را داستانی واقعی معرفی کرده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه مورد بحث، سرگذشت «اصحاب کهف» و خواب سیصد و اندی سال آنها را دلیلی بر قطعی بودن [[قیامت]] و مسئله معاد جسمانی دانسته و چنین میگوید: «همانگونه که آنها را به خواب فروبردیم از آن خواب طولانی بیدار کردیم و مردم را متوجه حال آنان ساختیم تا بدانند وعده قیامت [[حق]] است و در واقع شدن آن شکی نیست.» به گفته مکارم، برخی مورخان نوشتهاند که | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه مورد بحث، سرگذشت «اصحاب کهف» و خواب سیصد و اندی سال آنها را دلیلی بر قطعی بودن [[قیامت]] و مسئله معاد جسمانی دانسته و چنین میگوید: «همانگونه که آنها را به خواب فروبردیم از آن خواب طولانی بیدار کردیم و مردم را متوجه حال آنان ساختیم تا بدانند وعده قیامت [[حق]] است و در واقع شدن آن شکی نیست.» به گفته مکارم، برخی مورخان نوشتهاند که مأمور خرید غذا به سرعت به غار برگشت و دوستان خود را از ماجرا آگاه کرد. همگی آنها از آن داستان به تعجبی عمیق فرورفتند و از آنجایی که همه فرزندان، دوستان و خانواده خود را از دست داده بودند و دیگر کسی از آنها زنده نبود، از خدا خواستند که از دنیا بروند و دعایشان نیز مستجاب شد؛ لذا وقتی مردم به دنبال یافتن آنها به غار آمدند؛ با جسدهای آنها روبرو شدند و در این هنگام بین مردم نزاع درگرفت که برخی موافق این بودند که در غار بسته شود تا داستان این جوانمردان کمکم از یادها فراموش شود. اما عدهای از [[مؤمنان]] برای اینکه این داستان به عنوان سند زندهای برای اثبات مسئله [[رستاخیز]] برای نسلهای آینده باقی بماند؛ گفتند که بر در غار و مدفن آنان [[مسجد|مسجدی]] را بنا کنند. سرانجام مؤمنان موفق شدند که ایده خود را عملی کرده و بر در آن غار مسجدی را بسازند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۸۱–۳۸۳|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۵۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۱ سوره کهف، بیست و یکمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه به داستان خواب «اصحاب کهف» به عنوان دلیل و نمونهای بر معاد جسمانی اشاره کرده و آن را داستانی واقعی معرفی کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَكَذَٰلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ ۖ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْيَانًا ۖ رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ ۚ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَىٰ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِدًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بدينسان (مردم را) به (حال) آنان آگاه ساختيم تا بدانند که وعدۀ خدا حق است و قطعاً هيچ شکي در تحقق روز قيامت نيست بدانگاه که ميان خود کشمکش داشتند و گفتند: بر (غار) آنان بنايي بسازيد پروردگارشان از حال ايشان آگاهتر است، و کساني که بر کاروبارشان دست يافتند، گفتند: بر غار ايشان مسجدي ميسازيم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بدینسان دیگران را از حال ایشان با خبر گرداندیم تا بدانند که وعده الهی راست و درست است و در قیامت تردیدی نیست، و هنگامی که در میان خویش بگومگو کردند و [عدهای] گفتند بر جایگاه آنان یادمانی بسازید، پروردگارشان به احوال آنان آگاهتر است، و کسانی که مهار کار ایشان را در دست داشتند گفتند بر جایگاه آنان [زیارتگاه و] معبدی خواهیم ساخت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه مورد بحث، سرگذشت «اصحاب کهف» و خواب سیصد و اندی سال آنها را دلیلی بر قطعی بودن قیامت و مسئله معاد جسمانی دانسته و چنین میگوید: «همانگونه که آنها را به خواب فروبردیم از آن خواب طولانی بیدار کردیم و مردم را متوجه حال آنان ساختیم تا بدانند وعده قیامت حق است و در واقع شدن آن شکی نیست.» به گفته مکارم، برخی مورخان نوشتهاند که مأمور خرید غذا به سرعت به غار برگشت و دوستان خود را از ماجرا آگاه کرد. همگی آنها از آن داستان به تعجبی عمیق فرورفتند و از آنجایی که همه فرزندان، دوستان و خانواده خود را از دست داده بودند و دیگر کسی از آنها زنده نبود، از خدا خواستند که از دنیا بروند و دعایشان نیز مستجاب شد؛ لذا وقتی مردم به دنبال یافتن آنها به غار آمدند؛ با جسدهای آنها روبرو شدند و در این هنگام بین مردم نزاع درگرفت که برخی موافق این بودند که در غار بسته شود تا داستان این جوانمردان کمکم از یادها فراموش شود. اما عدهای از مؤمنان برای اینکه این داستان به عنوان سند زندهای برای اثبات مسئله رستاخیز برای نسلهای آینده باقی بماند؛ گفتند که بر در غار و مدفن آنان مسجدی را بنا کنند. سرانجام مؤمنان موفق شدند که ایده خود را عملی کرده و بر در آن غار مسجدی را بسازند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۳۳۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۹۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۹۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۳۸۱–۳۸۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
