آیه ۹۳ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹۳ سوره کهف'''، نود و سومین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. آیه به سفر «[[ذوالقرنین]]» به یک منطقه کوهستانی اشاره دارد که در آنجا گروهی زندگی میکردند که هیچ سخنی را نمیفهمیدند. | '''آیه ۹۳ سوره کهف'''، نود و سومین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. آیه به سفر «[[ذوالقرنین]]» به یک منطقه کوهستانی اشاره دارد که در آنجا گروهی زندگی میکردند که هیچ سخنی را نمیفهمیدند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ادامه بیان سفرهای «ذوالقرنین» به این مطلب اشاره دارد که او در مسیر سفرش به جایی میان دو کوه رسید و در آن منطقه هیچ سخنی را نمیفهمیدند. به گزارش مکارم، منظور از جمله «لایکادون یفقهون قولا» اینست که آنان از نظر [[تمدن]] در سطح بسیار پایینی بودند. برخی نیز احتمال دادهاند که منظور آنست که آنها محتوای سخن را درک نمیکردند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ادامه بیان سفرهای «ذوالقرنین» به این مطلب اشاره دارد که او در مسیر سفرش به جایی میان دو کوه رسید و در آن منطقه هیچ سخنی را نمیفهمیدند. به گزارش مکارم، منظور از جمله «لایکادون یفقهون قولا» اینست که آنان از نظر [[تمدن]] در سطح بسیار پایینی بودند. برخی نیز احتمال دادهاند که منظور آنست که آنها محتوای سخن را درک نمیکردند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۳۲–۵۳۳|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۹۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۳ سوره کهف، نود و سومین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. آیه به سفر «ذوالقرنین» به یک منطقه کوهستانی اشاره دارد که در آنجا گروهی زندگی میکردند که هیچ سخنی را نمیفهمیدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمَا قَوْمًا لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تا آنگاه که به يمان دو کوه رسيد، و در فراسوي آن دو کوه گروهي را يافت که هيچ سخني را نميفهميدند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«تا به فاصله میان دو کوه سدآسا رسید و در پیش آن مردمانی را یافت که زبانی نمیفهمیدند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه بیان سفرهای «ذوالقرنین» به این مطلب اشاره دارد که او در مسیر سفرش به جایی میان دو کوه رسید و در آن منطقه هیچ سخنی را نمیفهمیدند. به گزارش مکارم، منظور از جمله «لایکادون یفقهون قولا» اینست که آنان از نظر تمدن در سطح بسیار پایینی بودند. برخی نیز احتمال دادهاند که منظور آنست که آنها محتوای سخن را درک نمیکردند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۹۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۹۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۵۳۲–۵۳۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
