آیه ۳۷ سوره کهف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۳۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۶۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۷ سوره کهف، سی و هفتمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه به پاسخ دوست مؤمن آن مرد باغدار اشاره کرده و او را متوجه آفرینش نخستینش میکند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«دوستش در حالي که با او گفتگو ميکرد به وي گفت: آيا منکر کسي شدهاي که تو را از خاک و سپس از نطفهاي آفريده و بعداً تو را مرد کاملي کرده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«دوستش که با او گفت و گو میکرد گفت آیا به کسی که تو را از خاک و سپس از نطفه آفریده است و سپس در هیئت انسانی [معتدل] سامان داده است، کفرمیورزی؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، دوست مؤمن آن مرد باغدار برای اینکه او را از آن افکار کفر آمیز دور کند و او را به اصل توحید یادآوری نماید، به او چنین گفت: «آیا کافر شدی به خدایی که تو را از خاک آفرید و سپس از نطفه و بعد از آن تو را مرد کاملی قرار داد؟!» به گفته مکارم، برخی در اینجا این سؤال را مطرح کردهاند که آن مرد مغرور قیامت را انکار کرده بود ولی دوستش او را بهخاطر مسئله انکار وجود خدا سرزنش کرد. مکارم در پاسخ به این سؤال چنین آورده که مفسران در این باره سه احتمال را بیان کردهاند؛ نخست: برخی گفتهاند از آنجا که این مرد مغرور معاد را انکار کرد؛ لازمه آن انکار خداست. چراکه منکران معاد در واقع منکر قدرت خداوند هستند. دوم: گروهی معتقدند که شرک و کفر او به این خاطر بود که برای خود استقلال مالکیت قائل بود و مالکیت خود را جاودانی و ابدی میدانست. سوم: او در قسمتی در سخنانش که قرآن تمام آن را بازگو نکرده؛ خدا را نیز انکار کرده است ولی این مطلب در آیه بعدی در پاسخ دوست مؤمنش آمده است. در پایان مکارم هر سه احتمال را درست میداند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۴۳۱–۴۳۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
