آیه ۸۶ سوره کهف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۸۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۶ سوره کهف، هشتاد و ششمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه اشاره دارد به سفری که «ذوالقرنین» به مغرب زمین داشته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْنًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تا آنکه به غروبگاه خورشيد رسيد، آن را چنان يافت که (انگار خورشيد) در چشمهاي سياه فرو ميرود، و در آن نزديکي گروهي را يافت گفتيم: اي ذوالقرنين! (اختيار در دست توست) يا عذاب(شان) ميدهي و يا نسبت به ايشان خوبي ميکني؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«تا آنکه به سرزمین مغرب [خورشید] رسید و چنین یافت که در چشمهای گلآلود [و گرم] غروب میکند و در نزدیکی آن قومی را یافت گفتیم ای ذوالقرنین [اختیار با توست] یا آنان را عذاب میکنی، یا با آنان نیکی میکنی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه موردبحث از سفری که «ذوالقرنین» به غرب زمین داشته، خبر میدهد و چنین میگوید: «تا به غروبگاه خورشید رسید و در آنجا احساس کرد که خورشید در چشمه یا دریای تیره و گل آلودی فرومیرود و در آنجا گروهی از انسانها را یافت که (مجموعهای از انسانهای بد و خوب بودند) و خداوند به او الهام کرد: آیا میخواهی آنان را مجازات کنی یا روش نیکویی را در میانشان انتخاب نمایی؟ به گفته مکارم، برخی مفسران از عبارت «قلنا» خواستند که نبوت او را اثبات کنند، ولی این احتمال هست که منظور از آن الهام قلبی باشد که در مورد غیر پیامبران نیز وجود داشته اما با این وجود او معتقد است که از این تعبیر، بیشتر نبوت در نظر انسان مجسم میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۹۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۹۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۵۲۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
