آیه ۱۰ سوره احقاف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره احقاف''' دهمین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۰ سوره احقاف''' دهمین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه در تکمیل آیات قبلی از زبان [[پیامبر اسلام]] در معرفی خودش و در حقانیت سخنانش بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] به دنبال آیه قبل در این آیه چنین میگوید: «بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی [[خدا]] باشد و شما به آن [[کافر]] شوید، در حالی که شاهدی از [[بنی اسرائیل]] بر آن [[شهادت]] دهد، و او [[ایمان]] بیاورد و شما تکبر کنید و تسلیم نشوید، چه کسی از شما گمراهتر خواهد بود؟! مسلما [[خداوند]] قوم [[ظالم]] را [[هدایت]] نمیکند.» به گفته مکارم، درباره اینکه منظور از «شاهدی از بنی اسرائیل» در آیه کیست؟ برخی گفتهاند: منظور [[موسی|موسی بن عمران]] است. بعضی نیز گفتهاند: منظور عالمی از علمای [[اهل کتاب]] بوده که در [[مکه]] زندگی میکرده است. در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] سوم آن، برخی بر این نظر هستند که آن شخص «[[عبدالله بن سلام]]» از علمای [[یهود]] بوده است که بعدها در [[مدینه]] [[مسلمان]] شد و در این باره [[شأن نزول|شأن نزولی]] را بیان میکنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۲-۳۱۴|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | احقاف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره احقاف دهمین آیه از چهل و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه در تکمیل آیات قبلی از زبان پیامبر اسلام در معرفی خودش و در حقانیت سخنانش بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَكَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خدا باشد و آنرا انکار کنید و گواهی از بنیاسراییل بر همچون کتاب گواهی دهد و ایمان بیاورید و شما تکبّر بورزید (آیا ستمکار نیستید؟) حقّاً که خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمیکند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو بیندیشید اگر [قرآن] از سوی خداوند باشد و سپس به آن انکار ورزید، [آیا ستمگر نیستید؟] و گواهی از بنیاسرائیل بر همانند آن گواهی داده است، آنگاه او ایمان آورده و شما استکبار ورزیدید، بیگمان خداوند قوم ستمکاران را هدایت نمیکند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن به دنبال آیه قبل در این آیه چنین میگوید: «بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خدا باشد و شما به آن کافر شوید، در حالی که شاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان بیاورد و شما تکبر کنید و تسلیم نشوید، چه کسی از شما گمراهتر خواهد بود؟! مسلما خداوند قوم ظالم را هدایت نمیکند.» به گفته مکارم، درباره اینکه منظور از «شاهدی از بنی اسرائیل» در آیه کیست؟ برخی گفتهاند: منظور موسی بن عمران است. بعضی نیز گفتهاند: منظور عالمی از علمای اهل کتاب بوده که در مکه زندگی میکرده است. در تفسیر سوم آن، برخی بر این نظر هستند که آن شخص «عبدالله بن سلام» از علمای یهود بوده است که بعدها در مدینه مسلمان شد و در این باره شأن نزولی را بیان میکنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره احقاف، چهل و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جاثیه و پیش از سوره ذاریات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۵، ۳۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۸۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۳۱۲-۳۱۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره احقاف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۴۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
