آیه ۳ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره شوری''' سومین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳ سوره شوری''' سومین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه اشاره به مقام بالای [[قرآن]] و [[وحی]] الهی و محتوای بلند سوره شوری دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: پس از آمدن «[[حروف مقطعه]]» در آیات قبل، در آیه سوم سخن از وحی و قرآن است که در اینباره قرآن میگوید: «اینگونه [[خداوند]] [[عزیز]] و [[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]] به تو و [[پیامبران]] پیش از تو وحی میکند.» بنابه نظر مکارم، سرچشمه وحی همه جا یکی است و از علم و قدرت خداوند نشأت میگیرد. او در ادامه به دو صفت [[پروردگار]] اشاره دارد که در انتهای آیه آمده است. به باور او، عزت و قدرت خدا ایجاب میکند که بتواند این وحی و محتوای بزرگ را ایجاد کند و حمکت او نیز ایجاب میکند که وحی الهی از هر جهت حکیمانه و هماهنگ با نیازهای انسان باشد. همچنین جمله «یوحی» در [[صیغه مضارع]] دلیل بر استمرار وحی از ابتدای آفرینش تا زمان [[پیامبر اسلام]] است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴۸-۳۴۹|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۲۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره شوری سومین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه اشاره به مقام بالای قرآن و وحی الهی و محتوای بلند سوره شوری دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اینگونه (خداوند) به تو و به کسانیکه پیش از تو بودهاند وحی میکند خداوند پیروزمند فرزانه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بدینسان خداوند پیروزمند فرزانه به سوی تو و کسانی که پیش از تو [پیامبر] بودند، وحی میفرستد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: پس از آمدن «حروف مقطعه» در آیات قبل، در آیه سوم سخن از وحی و قرآن است که در اینباره قرآن میگوید: «اینگونه خداوند عزیز و حکیم به تو و پیامبران پیش از تو وحی میکند.» بنابه نظر مکارم، سرچشمه وحی همه جا یکی است و از علم و قدرت خداوند نشأت میگیرد. او در ادامه به دو صفت پروردگار اشاره دارد که در انتهای آیه آمده است. به باور او، عزت و قدرت خدا ایجاب میکند که بتواند این وحی و محتوای بزرگ را ایجاد کند و حمکت او نیز ایجاب میکند که وحی الهی از هر جهت حکیمانه و هماهنگ با نیازهای انسان باشد. همچنین جمله «یوحی» در صیغه مضارع دلیل بر استمرار وحی از ابتدای آفرینش تا زمان پیامبر اسلام است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۳۴۸-۳۴۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
