آیه ۲۹ سوره شوری
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۹ سوره شوری بیست و نهمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث، به خلقت آسمانها و زمین و تمام جنبندگانی که در این آنها هستند، به عنوان یکی دیگر از آیات الهی اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از نشانههایش آفرینش آسمانها و زمین، و (نیز) همة جنبدگانی است که در آن دئو پدیدار و پراکنده کرده است واو بر گردآوری آنها هنگامیکه بخواهد تواناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و از آیات او آفرینش آسمانها و زمین است و جانورانی که در آنها پراکنده است، و او هرگاه بخواهد بر گردآوردن آنها تواناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن خلقت آسمانها و زمین و تمام جنبندگانی را که در این آنها هستند، یکی از مهمترین آیات و نشانههای قدرت پروردگار دانسته است و چنین میگوید: «از آیات و نشانههای او است آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها خلق و پراکنده ساخته است. او هر گاه بخواهد قادر بر جمع کردن آنها است.» به گفته مکارم، منظور از جمع کردن جنبندگان در آیه جمع کردن برای حسابرسی اعمال در قیامت است و از این جهت اشاره دارد به «یوم الجمع» (از نامهای روز قیامت) که به عنوان مثال در آیات ۷ سوره شوری و آیه ۹ سوره تغابن نیز آمده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲۷: ۵۹۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۷۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۴۳۶-۴۳۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
